Zaterdag 2 februari
Gebruikelijke start met bed verschonen, 2 wasjes draaien en gelukkig schijnt de zon met een beetje wind (niet zoveel als gisteren). En uiteraard, ook gebruikelijk, poetsen. MAAR in de digitale Gelderlander gelezen dat NEC gisterenavond met 4-1 gewonnen heeft. Dat mocht dan ook wel weer.
’s Middags had ik met Piet afgesproken dat we met Ria (elektrische ondersteuning) een stukje zouden gaan fietsen.
Het werd uiteindelijk 28 km, 900 calorieën en 450 hoogtemeters EN een flinke portie wind. Rondje Tomatenweg naar Mazarrón.
 |
Daar wilden we voor sluitingstijd (14.00 uur) sleutels bij laten maken, ik daar al eerder iets over geschreven. Het ging over 3 sleutels van mijn huis: één van de garage, één van het hek en één van de voordeur (met een gecertificeerd slot).
Ik had maar 1 setje en da’s toch te weinig als je gasten krijgt. Bij de ijzerwarenwinkel aan de markt in Mazarrón, was dat geen probleem en binnen een kwartier klaar, 1x heksleutel (€ 1,-), 1x garagesleutel (€ 1,-) en 1x voordeursleutel als gecertificeerde sleutel (in NL). Ze werden zo bijgemaakt en in de voordeur sleutel moesten nog putjes gefreesd worden (en dat voor € 4,20).
Via de oude spoorwegroute naar de Leivaweg en binnendoor naar Bolnuevo. Koffietime op een gezellig terrasje, waar een andere NL-senior wel een foto van ons wilde maken. Via kust en Puerto achterom over een zandpad terug naar huis (in Puerto begint de weg naar het viaduct bij de school). Weten we ook weer hoe we het handigste van en naar Puerto kunnen fietsen.
De avond ging ik doorbrengen in La Proa, het restaurant beneden aan de bult waar ik woon. Er zou een Blues Band optreden.
En uiteraard was er een heerlijke maaltijd. Roger heeft tafel voor 7 personen gereserveerd.
Om 19.45 uur gearriveerd bij la Proa (10 minuten lopen). Kennis gemaakt met de andere tafelgenoten, allen uit de UK (Ann en Roger kenden we al). Alan, een fietsmaat van Los Madriles was er ook.
De band heette de Streeters, uit de UK en bleek een rockband te zijn. Maar eerlijk is eerlijk, 3 jonge muzikanten, de leadzanger-gitarist was pas 19 jaar, maar wat een super gitarist. De mensen (veelal senioren) kwamen wel op de vloer.
De maaltijd was prima (menu del dia incl. voorgerecht en koffie) en een paar glazen wijn (ik verraad niet hoeveel want ik hecht wel waarde aan mijn privacy, overigens prima Rioja), met live muziek kost, schrik niet, € 20,-.
Rond middernacht namen we afscheid van elkaar, opnieuw een buitengewoon gezellige avond. Het wandelingetje bergop naar mijn huis was nog verfrissend ook nog.
Foto's onder vlnr: La Proa by night, de Britse tafelgenoten, er wordt gedanst op muziek van de rockband
Zondag 3 februari
De wind was al meer gaan liggen deze ochtend. Maar vandaag zou een rustdag worden. Uitgeslapen tot 08.30 uur, ontbijten en daarna werden de foto’s van gisteren opgeslagen en gesorteerd.
Gewerkt aan de site en uitgeprobeerd hoe je het beste een video kunt presenteren. Nou, da’s gelukt. Vanmiddag was het de middag van Mathieu van der Poel. Dat zou genieten kunnen worden en dat werd het ook. Hij werd wereldkampioen.
Vandaag staat veel in het teken van sport, maar dan op TV. Morgen gaan we weer zelf aan de bak. De avondmaaltijd bestaat dit keer uit gebakken piepertjes met gekruide kipstukjes en Spaanse groenten.
Dat gaat helemaal goedkomen en dan het nagerecht: “Natillas con Galleta”. Ik ga niet verraden wat het is, maar de dank gaat naar Mercadone (zeg maar de Jumbo van Puerto).
Maandag 4 februari
Weliswaar een strakblauwe lucht, maar wel fris. De thermometer geeft 8 graden aan. Driekwartbroek dus aan voor de ATB-rit vanmorgen.
Bij de start op de Torres stonden Wim en Annie pontificaal opgesteld. Wim was op zondag ontslagen uit het ziekenhuis. Over 4 weken is de eerste controle in Cartagena en daarna zal het wel verder gaan in Nederland. Wim heeft onderhuids een monitor met defibrillator functie gekregen. Onregelmatigheden van de hartslag moeten daarmee gecorrigeerd worden. Gestart, zonder Wim, want hij zit voorlopig nog niet op de fiets, met 5 atb-ers, waarvan 2 naturel. Bert wilde naar het motorcrossterrein, ergens tussen Mazarrón en Camposol. Mooie route over een goed begaanbaar maar zeer glooiend pad. Overigens, geen motorcrossterrein gezien. Uiteindelijk kwamen we bij het mega-solar terrein bij Camposol. Daar staan duizenden zonnepanelen opgesteld, iemand zei eens ter grootte van 4 voetbalvelden. Daar zijn we langs gereden. Koffie gedronken op een terras in het winkelcentrum van Camposol en daarna langs El Saladillo via de nieuwe mountainbikepaden terug naar Mazarrón en langs de kassen naar Puerto.
Omdat Jean-Claude uit Frankrijk mijn huis nog niet had gezien zijn we er via de buitenweg maar effe langs gereden.
JC was onder de indruk, wilde meteen weten wat het per maand kostte. En de rit: 54 km met 543 hoogtemeters.
Foto's onder vlnr: uitzicht naar de Sierra de Morada, een buitenverblijf van een motorliefhebber, het strakke nieuw aangelegde MTB-pad via het voormalige spoortracé.
De middag besteed aan fietsonderhoud, de voorderailleur schakelde niet goed, nu wel weer, (ten minste, dat hoop ik).
Uitslag na de volgende rit: schakelt weer prima!!
Dinsdag 5 februari
 |
Op tijd eruit want ik ga om 10.00 uur Roger in Isla Plana ophalen. We rijden gezamenlijk naar Mundobici in Cartagena.
De fiets van Roger, die beschadigd was bij het ongeval met de vrachtwagen in Mazarrón, is weer gereed. Ik moet op mijn racefiets de Look-pedalen eraf laten halen en de nieuwe erop laten zetten. Ik kreeg die ouwe dingen er niet af. Ik heb wat met pedalen!!
We gaan het zien. Om 10.00 uur reden Roger en ik weg naar Cartagena. Wat we wilden hebben we bij Mundobici afgehandeld. Tamara, de partner van de eigenaar spreekt prima Engels en van die gelegenheid hebben we ook gebruik gemaakt om haar te vragen voor Roger een telefoontje te plegen met de verkeersafdeling van Guardia Civil. Het lukte Roger niet om in het Engels helderheid te krijgen over de tegenpartij en vooral diens gegevens. Tamara belde en na 10 minuten hadden we alle info over de vrachtwagen, de chauffeur, de kentekens, de verzekeringsmaatschappij en het dossiernummer van de Guardia. Service of niet?
Hoe dat gaat, moet je niet vragen!
Foto's vlnr: toegangspoortje naar de werkplaats; de winkel (2 etages); de werkplaats
Omdat ik het plan had om met mijn visite van de komende weken de Licor 43 fabriek in Cartagena te bezoeken, stelde ik Roger voor om er langs te rijden. En dat deden we.
Het gaat om de likeurfabriek ”Licor 43”, in het Spaans heet dat gewoon” Cuarenta y Tres”, uitgesproken als likoor kwarenta ie très.
Waarom is dat interessant? Wel, Licor 43, is een likeur die regelmatig in NL TV commercials verschijnt en inmiddels mondiaal hoog staat aangeschreven. De “43” staat voor het aantal ingrediënten dat in de likeur zit. De likeur is voor het eerst samengesteld door de Romeinen (da’s toch al even geleden) en is altijd een populaire drank gebleven. De oude fabriek stond vlakbij het oude centrum van Cartagena maar werd te klein en kon net meer goed bezoekers ontvangen. Nu is er nieuwbouw gepleegd (5 jaar geleden) en staat de fabriek in allerlei kleuren in de middle of knowhere maar wel in de gemeente Cartagena. Het toeval wil dat onze Inge bij de fabriek al geïnformeerd had voor een rondleiding. Nog groter toeval was dat ik vandaag met Roger, een Engelse fietsmaat toch naar Cartagena was. Na veel omwegen vonden we de fabriek. Rondleiding bij de productie, de ontvangstruimte Experiencia 43 en een proeverij kan, maar alleen op afspraak. Roger en ik kregen een prima ontvangst en bovendien een mini uitleg en rondleiding in de ontvangstruimte en we mochten ook nog even 3 Likeuren proeven vanmorgen (overigens in zeer kleine hoeveelheden).
Een buitenkansje en natuurlijk meteen duidelijkheid gekregen over de rondleiding straks.
Foto’s van Licor 4, vlnr:Licor Cuarente y tres, de drie soorten, proeven door Roger en de fabriek
Hierna zijn we rustig teruggereden naar Isla Plana, waar Ann ons verraste met een heerlijke lunch. Die ging er goed in.
Eenmaal thuis werden de spullen uitgeladen, waaronder mijn racefiets met nieuwe Look Keo pedalen.
Ik wilde net gaan zitten toen Piet en Ria langs kwamen. Ja, toen hebben we er toch maar een drankje op genomen.
Zij hadden een fietstochtje gemaakt met de elektrische fiets en dat bij het prachtige weer.
Rond zessen begonnen aan mijn avondmaaltijd, een lekkere gemixte sla, een varkenslapje en gebakken piepers. Dat kon slechter. De avond doorgebracht met correspondentie.
Woensdag 6 februari
Ik had mij voorgenomen om alleen een rit op de racefiets te rijden naar mijn geliefde Sierra Almenara. Ik was er nu in 2019 nog niet geweest. Vandaag zoals gebruikelijk een onbewolkte dag, nauwelijks wind en een verwachting van 21 graden.
Om 09.30 uur op de fiets gestapt via Mazarrón op een helaas drukke weg en zoveel mogelijk rechts houden. Na Ramonete ben ik de laatste afslagen voorbij en keert de rust op de RM-332 terug en ook weer de natuurschoon van de hoge heuvels langs een gestaag oplopende weg richting Aguilas met stijgingspercentages tot 10 %. Na 38 km een hoogte bereikt van 540 meter. Rechts afgeslagen de Sierra Almenara in op weg naar Campo Lopez op 780 m. Prachtige natuur en bloeiende amandelbomen en een mooi plekje gevonden om even te picknicken. Na Campo Lopez, pittige afdaling naar de RM-D4 (Lorca-Mazarrón). Ik wist dat er in deze weg nog een paar klimmen zaten voordat je uiteindelijk na Leiva alleen maar afdaalt naar Mazarrón. De laatste uitdaging zit ‘m in de weg naar mijn huis, op slechts 48 m hoogte maar voorzien van twee supersteile stukken van 13 %. De Garmin geeft aan, 83 km gefietst, 1279 hoogtemeters en 852 calorieën versnoept. Goed gevoel aan overgehouden tot ik mij bedacht dat over 3 kwartier de linedance begint. Daar hadden mijn benen geen rekening mee gehouden. Snel gedoucht en vervolgens de auto gepakt ipv. de fiets. Het zal me wel vergeven worden.
Fototeksten: Links: Slecht leesbaar bord, in grote lijnen: Overeenkomst van de gemeente Aguilas ter verbetering van de leefomgeving van mens en dier. Het gaat om natuurbehoud en het welzijn van mens en dier. Onder zo’n bord past mijn fiets wel.
rechts: Een voor de winter ingepakte Spaanse wielrenner (bij 23 gr) klimt in het landschap van bloeiende amandelbomen;
midden: Constant observeert een roofvogel.
 |
Foto links: mijn Garmin navi: midden - gereden km’s (38) en hoogte (644 m), rechtsonder de temperatuur (oh, daar zouden we het niet meer over hebben) - toestel was besmeurd met zweet en tranen (zonder bloed). Rare zin; net zoiets als rood en zwart (zonder groen). Ik hoop dat het te lezen is.
Bij de linedance was het weliswaar gezellig maar mijn benen dachten er anders over; zij voelden niet alsof ze zaten te springen om 2 uur linedance. Toch maar doorgezet en een aantal nieuw geleerde dansen gedaan en nog een paar oudjes: Blue roses, Into the water en Whishfull thinking. Bij vele lezers van dit verhaal zullen deze namen de wenkbrauwen gefronst worden ofwel wat moet ik daarmee. Wel, niet zo veel, behalve voor een aantal volgers uit de linedancewereld, die de dansen zullen herkennen. En voor de anderen een boodschap:” Linedance is toch wel leuk!”.
Het avondzonnetje rond zessen in de voortuin gaf een gevoel van gelukzaligheid en tevredenheid en dat met een glaasje port binnen handbereik. Het is nog niet zo verkeerd in deze wereld (aan de Spaanse Costa Calida wel te verstaan). Dat gevoel werd even verstoord door een wattsApp telefoontje van dochterlief, die natuurlijk meteen begon over Licor Cuarente y Tres.
We waren het wel eens want we gaan er wel naar toe naar die statige felgekleurde fabriek in de middle of knowhere en als het aan mij ligt met alle nog komende bezoekers. Feest dus!
Toch maar aan de avondmaaltijd begonnen, vandaag tagliatelle met gekruide gehakt, roerbakgroenten en een megasaus, die ik niet zal verklappen. In de avond nog even een paar fijne telefoontjes gepleegd en vervolgens het vermoeide lijf te ruste gelegd.
Ik vond dat ik dat verdiend had.
Donderdag 7 februari
Om 08 uur opgestaan en begonnen met een rustig ontbijt. Zo doen we dat hier, die pensionados in Spanje. Vandaag was weer “Payday” ofwel de maandelijkse huur betalen en meteen een voorschot op de elektriciteitskosten. Ook Eva (de beheerster namens de Franse eigenaar) had de elektrometer gecheckt. We kwamen op hetzelfde uit. Ik had het in januari netjes gedaan en het beetje extra elektriciteit dat ik verbruikt had werd me meteen kwijtgescholden. Zo zijn ze dan ook weer, die Fransen.
Meteen gesproken over de vraag of ik de maand maart in dit huis kon blijven of dat ik tussentijds moest verkassen naar de overkant. Hierover was nog geen duidelijkheid. Het was de vraag of de eigenaar vanwege zijn ziekte vanuit Frankrijk hier naartoe zal komen in maart. Als dat niet zo is, kan ik in het huidige huis blijven, wat mijn voorkeur heeft. Tevens werd mij gevraagd of ik volgend weer terugkom. Zo ja, dan wordt het huidige huis meteen gereserveerd, al moet dan met de eigenaar worden overlegd of dat akkoord is omdat hij, zoals gezegd, normaal in maart naar zijn eigen woning komt. Mijn verzoek voor 3 maanden ligt daarom weer vast. Ik kan het met het echtpaar Eva en Louis uit Frankrijk goed vinden, een beetje Frans draagt daar altijd toe bij.
Kortom, voor volgend jaar weer geregeld. Vervolgens een bakje koffie gedaan en P en R (dat staat overigens niet voor Parkeren en Reizen maar voor Piet en Ria, ’t is maar dat je dat weet). Gezellig zitten kletsen. Zij weten nog niet wat ze doen volgend jaar. Afspraak gemaakt voor 16.30 uur, revanche darten. Michael van Gerwen komt ook.
Thuis een boterham gegeten en vervolgens boodschappen gedaan, voor het eerst bij Consum, een mega supermarkt waar ik nog niet geweest was. Mooi is dat je de fiets veilig kunt stallen in de parkeergarage onder de winkel. Fantastische supermarkt, met vooral een grote wijnkeus, niet helemaal onbelangrijk. Ik ga er zeker terug.
Wat voorbereidingen gedaan voor het avondmaal en daarna naar Piet voor de revanchewedstrijd darten. Spannend was het in ieder geval. De eerste leg werd nipt door Piet gewonnen terwijl ik al met twee beurten op winst had gekund. De 2e leg heb ik Piet laten zien hoe het moet (hihi). Omdat het in de schaduw fris werd hebben we besloten om binnenkort opnieuw aan de bak te gaan.
Foto’s darten
De maaltijd, al is het dan voor 1 persoon, was niet verkeerd. Kipmedaillons met gebakken piepertjes en roerbakgroeten met saus en vla na. Prima in orde. Na de afwas nog even gebeld met oud Spanje-gangers Harry en Aagje uit Mijdrecht. Gezellig nog even bijgepraat. Dan moet de site nog even worden bijgewerkt. De dag is snel voorbij.
Vrijdag 8 februari
De dag begint slecht. Ik wil de ATB uit de garage halen, ga zonder sleutel naar buiten, pats, valt de deur achter mij dicht.
Moest een keer gebeuren. Gelukkig heeft Eva, inmiddels een reservesleutel geregeld. Mazzel dus.
Om 09.30 wilde ik met Piet samen rustig naar de Torres fietsen, pech 2, in dit geval voor Piet: lekke band met zijn elektrische mountainbike. Snel een telefoontje naar de Torresmensen gepleegd. Band gewisseld en wat dacht je: ook lek. Ik ben met de Torresmensen onze ronde gaan fietsen en Piet is in alle rust terug naar huis gelopen. Overigens bleek die 1e band niet lek te zijn, maar het nippeltje van het autoventiel was blijven hangen, ja, dan schiet het niet op.
Met vier mensen over de Tomatenweg naar Mazarrón gereden en via een binnendoor weggetje met 2 x 12 % omhoog naar de Countryclub en via de oude spoorlijn (nu atb-route) naar Camposol. Het was markt daar op het binnenterrein van het winkelcentrum, dus eigenlijk wel gezellig. De terrasjes waren vol, maar er was voor ons nog een tafeltje. Na de koffie via een ruig pad naar de warm water bronnen. Eigenlijk is dat een plaats, een eind buiten Camposol, waar ergens warm water uit de grond komt. Daar hebben zich kleine baden gevormd. Het verhaal gaat dat er geneeskrachtige werking uitgaat van dat warme water.
Eén ding is zeker, het water is warm, maar het nodigt niet om er in te zitten. Toch doen mensen dat bij regelmaat.
Een vrouw, kennelijk met haar moeder, wilde in zo’n bad gaan zitten. Dat ging niet zonder slag of stoot. We hebben hier wat foto’s gemaakt en zijn vervolgens binnendoor via mooie paden langs het motorcrossterrein gereden om langs de kassen weer op huis aan te gaan; 47 km afstand en 588 hoogtemeters.
Foto’s: warm water bronnen bij Camposol/ El Saladillo; vlnr: Wolfgang, Bert en Jean Claude; rechts: uitzicht op de golfbaan van Camposol
Na het douchen en de lunch heb ik Piet even geholpen met zijn lekke band. Uiteindelijk, besloten om in het dorp maar een fatsoenlijke 27,5 inch atb-band te halen. Die hebben maar erop gezet en volgepompt.
Vanavond een rustige avond, tijd om andere dingen te doen, zoals bv. lekker avondje Fox kijken naar NEC en andere 1e divisie clubs.
Einde van de week, vanaf morgen weer een nieuwe week, we noemen het week 6, tot dan!