2020 - een nieuwe overwintering maar nu met tweeën!
een volle bus klaar voor vertrek
|
Het vertrek was gepland op 9 januari. De dagen eraan voorafgaand zijn altijd slopend. Spanning bij het overleg wat kan er mee en wat niet. Nu je met een vrouw vertrekt, liggen de normen toch wel anders. Ik had me al helemaal ingesteld op twee hutkoffers voor Marianne. Achteraf viel dat nog wel mee. Spannend was wel de vraag of de spullen van Jeroen, Marianne's oudste zoon die in Barcelona woont, mee konden. We hadden een deal met hem gemaakt om spullen uit de kelder in Malden mee te nemen, maar wel volgens een prioriteitenlijst. Tijdens ons verblijf zouden we een paar dagen bij Jeroen gaan logeren en dan meteen die spullen afleveren.
1e reisdag: Malden - Poitiers
Anyway, op donderdag 9 januari 2020 startten we om 07.00 uur de motor van mijn Vito voor de eerste etappe naar Poitiers, ongeveer 830 km. We hadden een hotel geboekt in Chasseneuil du Poitou bij Futuroscope (Poitiers). We hadden nogal wat file al na de start, op de A50 (naar Eindhoven), de A67 en de E313 naar Antwerpen. Maar daarna ging het vlotjes, behalve de regen, die ging gewoon door. We hadden besloten om de Franciliënne te nemen, de buitenste rondweg rond Parijs aan de oostzijde. Het is wel 18 km extra, maar het loont wel. Je komt dan via via uit op de A10 naar Orléans. Goede keus, nergens stilgestaan. Via Tours naar Poitiers, waar het wel even zoeken is waar het hotel ligt. Het gebied van Futuroscope is ingedeeld in 5 sectoren. Daar kan de navigatie niet mee uit de voeten en dat na 840 km. Uiteindelijk gelukt en ingecheckt. Om 20.00 uur naar het restaurant gereden van hotel Campanile voor een voortreffelijke maaltijd. Op tijd te bed in het veel te kleine kamertje met een mini-douche, maar ja, het is maar voor één nacht.
2e reisdag: Poitiers – Aranda del Duero:
Op vrijdag op tijd vertrokken, de A10 op richting Bordeaux. Het was rustig op de weg behalve bij een wegopbreking met pilonnen waar een autootje ineens wilde invoegen. Gasgeven was beter dan remmen, dat bespoedigde het geluk, geen narigheid. Ondanks de regen vlot doorgereden via Bordeaux, les Landes, Biaritz naar San Sebastian waar we Spanje inreden. Dank zij het tolkastje hoef je nergens te stoppen. Gemak dient de mens. Via Vitoria Gasteitz en Burgos naar Aranda na 785 km. Ons hotel was voor mij bekend, maar de weg er naar toe is andere koek? Aranda had altijd 4 afritten na elkaar op de A1 naar Madrid. Nu waren het er 5. Het hotel Tudanca werd toch snel gevonden. Dit hotel maakt deel uit van een groot concern van 3 hotels, enkele restaurants en een zeer goede wijngaard van de fameuze Duerowijn. Ingecheckt en om 20 uur een voortreffelijk diner genoten in het Tudanca restaurant met een eigen Duerowijntje. We lagen er op tijd in.
Foto's boven:
links: blauwe lucht en wolken boven Frankrijk; midden: klassieke tunnel voor Burgos; rechts: bijna thuis, Mazarron
3e reisdag: Aranda naar El Alamillo
Bij het opstaan hadden we het snel in de gaten, het had gevroren en niet te zuinig, zo’n 7 graden. Het kostte even tijd om de ruiten te ontdooien, maar we konden na het prima ontbijt en uitcheck op tijd vertrekken.
Je zit hier nog op ruim 800 meter hoogte. Soms is de weg naar de top van de Somosierra op 1500 meter, met slecht weer een probleem. Deze keer ook, zeer mistig, zicht van 50 meter. Gas los, veiligheid voor alles. Na de top probleemloos naar Madrid gereden waar de rondweg met 5 ringen, een mega oplossing is. We vonden onze weg richting Valencia (A3) naar Albacete vlot. Om 15.30 uur stonden we voor ons huisje, na 645 km. De beheerster, Eva, heette ons welkom. We hebben ons geïnstalleerd en op tijd een fantasierijke hap genuttigd met uiteraard een vino tinto erbij. Toch maar op tijd te bed gegaan.
Drie dagen achter elkaar rijden met 2270 km asfalt, is wel genoeg, morgen rustdag.