Zondag 15 maart 2020
 |
Zondagsmorgen hoor je altijd de motoren over de grote weg hier onder ons. Vandaag absolute stilte. Geen motoren, wat ook wel fijn is. Bovendien ook geen auto's. Vandaag is zo’n dag, niets moet en niet alles mag. We zouden graag iets actiefs gaan doen want de fietsspieren beginnen te kriebelen, maar nee hoor. Thuisblijven en je toch vermaken is het devies.
EEN groot geluk, de zon schijnt en het is heerlijk warm op het terras. Iedereen informeert de zijnen of de haren. Iedereen probeert informatie in te winnen over de situatie in Spanje, Nederland en Frankrijk. Onze Inge geeft nog wat info-links die we kunnen bekijken. In een ervan kun je je aanmelden bij Buitenlandse Zaken en je opgeven voor extra info voor het land waar je zit. Hebben we dan ook gedaan.
’s Middags hebben we gedart. Eind van de middag gekeken op de NOS-tv naar een persconferentie over het corona-virus. Nu pas wordt aangegeven dat alle scholen dicht gaan, een beetje mosterd na de maaltijd. Veel scholen hadden in Nederland al besloten om te sluiten. Dan blijkt toch maar dat men in Nederland minder slagvaardig (politici noemen dat voorzichtiger) is dan in Spanje. Nederland kiest voor een gecontroleerde aanpak en Spanje en Frankrijk voor een radicale aanpak. De tijd zal het leren.
Deze avond sinds lange tijd weer eens geklaverjast. We konden het nog.
Maandag 16 maart 2020
Rare dag vandaag. Het is stil overal, je hoort niks, je ziet niks, je kunt niks en je mag niks en het regende afgelopen nacht, Marianne heeft gisteren haar teen gestoten en heeft er nogal last van, maar verder gaat alles goed. Met Rob ben ik boodschappen gaan doen bij de Lidl. Je mag in de winkel shoppen maar met één persoon per karretje en je moet voor de kassa 1 ½ meter tussenruimte laten. Bij de ingang krijg je plastic handschoenen en bij de uitgang wordt je gecontroleerd op “hamsteren”. Alle schappen bleken weer goed gevuld. Je mag niet wandelen op straat, maar toch, met Rob, Hans en José besloten we toch via het waterleidingsbedrijf tegenover ons, de rambla in te lopen. Daar zouden we niemand tegenkomen. Dat klopte ook maar die rambla liep dood en we zijn maar terug gelopen naar huis. Daar ontstond natuurlijk de discussie of we dit wel zouden moeten doen. Afijn, toch een frisse neus gehaald.
 |
 |
Foto's boven: Illegaal of niet, wandelen is fijn. Het ruige gebied in onze buurt, José wacht af waar we naar toe gaan en Hans heeft een vriendje gevonden, een "Pastor Alemán Perro" (even opzoeken alstublieft).
Daarna gedart, misschien wel voor de laatste keer met onze gasten. Het weer wordt de komende dagen niet super.
De avondmaaltijd, een zeer goed gevulde maaltijdsoep, door maestro Rob voorbereid.
Samen om 20 uur Journaal kijken, is inmiddels ook vaste prik geworden. Rob en José hebben inmiddels besloten om te vertrekken. Woensdag gaan ze rijden. De grenzen zijn nog open, voor terugkeer naar Nederland. Hans en Lenie blijven nog. Morgen verder beraad. Vanavond klaverjassen.
Dinsdag 17 maart 2020
Opnieuw een rare maar vooral onzekere dag. Gepuzzel over de vraag wel gaan of niet gaan voor Rob en José. Rob heeft vele sites bezocht en is in contact gekomen met de NL-ambassade in Madrid. Uiteindelijk bleek dat hij gewapend met een speciaal doorreisformulier door Spanje kon reizen en een 2e formulier gaf hem doorgang bij de Franse grens, mits hij een logische route zou rijden naar Nederland. Ik heb dat formulier voor hem uitgeprint en hij heeft dat ingevuld. Nog met Rob een logische route doorgenomen naar Valencia. De middag was voor José en Rob nodig om de spullen te pakken en de fietsen achterop de camper verankeren. Hans was vandaag de kok. Hij toverde weer een paella uit de hoge hoed, die er mocht zijn, maar eerst nog een voorafje met garnalen en een saus en afgesloten met een ijstoetje. ’s Avonds hebben we ons samenzijn van meer dan 3 weken besloten met een drankje en hebben we Rob en José voor de komende dagen een goede reis gewenst.
Woensdag 18 maart 2020
Rob en José vertrekken om 10.00 uur richting huis, voor de 1e etappe naar Valencia. Laatste voorbereidingen zoals extra water tanken, snoeren oprollen etc. Uiteraard hebben de achterblijvers de vertrekkers uitgezwaaid. Daarmee eindigt toch een prachtige herinnering van 3 weken.
Foto's boven: voorbereiding voor het vertrek, haspel repareren, kabel ontwarren en uitzwaaien tot ze de bocht om zijn.
Rond 11 uur zijn de 4 overgeblevenen boodschappen gaan doen bij de Lidl. Blijft toch apart, de maatregelen om de mensen te beschermen, zoals het handen wassen bij de entree van de supermarkt (de desinfecterende spray wordt op de handen gespoten) en daarna krijg je plastic handschoenen aangereikt. Het is verplicht die te dragen. Het is heel rustig in de winkel, de schappen zijn bovendien goed gevuld. Het hamsteren was hier alleen vrijdagmiddag en zaterdagmorgen. Bij de kassa staat op de vloer met lijnen aangegeven welke afstand je moet nemen. Bij de uitgang moeten de handschoenen in de afvalbak.
Na de lunch hebben we weer een partijtje darten gedaan. Lenie won dit keer. Lastig was dat we met een behoorlijk zijwind moesten spelen. Menige pijl ketste daardoor scheef op dartbord af (in darttaal het dat bouncers).
Hans en ik hebben nog geprobeerd om het achterportier van het busje open te krijgen. Opnieuw een puzzel, we hebben van alles geprobeerd. Ik heb deze middag uitgebreid telefonisch contact gehad met de chef werkplaats van de Mercedesdealer Wensink in Nijmegen, waar ik een onderhoudscontract heb. Na veel vragen beantwoord te hebben, was er maar één conclusie: het is een mechanisch probleem wat de oplossing problematisch maakt. Oorzaak is dus niet elektronisch maar mechanisch. We hebben een paar dingen uitgeprobeerd. Dat zou de chef werkplaats ook doen, zo zei hij. Tussenwand tussen cabine en laadruimte verwijderen of openen is geen optie. De ruit eruit halen wel, maar moet wel professioneel gebeuren en later goed hersteld worden.
Uiterste optie is wel (als laatste redmiddel): de rechter achterruit eruit snijden (of laten snijden) en dan met de arm binnen de noodvergrendeling gebruiken om te openen. Dan of een nieuwe ruit erin of uitgesneden glas erin lijmen en rijden. Later definitief oplossen. Dat blijft dus een puzzel.
Vanavond maar eens een heerlijke Nederlandse pot gegeten. Aardappelen met spinazie en gehakschijfjes met uien.
Donderdag 19 maart 2020
Bijtijds op. Kijken wat de dag ons brengt.
 |
Om 12.00 uur trappenloop gedaan met Marianne. Ongetwijfeld zult u zich afvragen:” Waar gaat dit over”. In benarde tijde zoals de coronaperiode in Spanje, waar je je huis niet uit mag en niet van het terrein mag, hebben we een trappenloop gedaan, 2 trappen op en 2 trappen af. Tien rondjes, trap naar het zonneterras, zelfde trap af, links garagetrap omlaag, door de geopende garage, via het trottoir om de bocht heen naar de voortuin, trapjes op naar het terras en dat 10 keer. Na de laatste ronde hoefden we alleen de tuindeur door. Je kunt erop wachten: Steeman houdt de deur tegen, de klojo. We willen dat eigenlijk elke dag doen, maar dan moet Steeman maar meedoen.
foto links: de trap naar het dakterras
Boodschappen: dit keer een uitdaging. Het was kwart voor twee, tijd genoeg dus. Winkels zijn tot 16.00 uur open. Mercadone was gesloten. Wat blijkt: de openingstijden zijn intussen gewijzigd van alle supermarkten. Aangekomen bij de Lidl stond een nerveuze bewaker in het Spaans tegen ons aan te praten en uiteindelijk mochten we gewoon met ons vieren naar binnen (groepjes van 2). Om de haverklap schalde de luidspreker dat over 2 minuten de winkel gesloten zou worden. Je verwacht dan dat de voordeur gewoon dicht gaat maar niet. Er kwamen steeds nieuwe klanten binnen rennen die in allerijl boodschappen wilden doen. Uiteindelijk hebben gehaald wat we wilden en toen bleek de voordeur gesloten en moesten we via de zijdeur naar buiten.
De middag gebruikt om bij te lezen over de virusontwikkelingen.
|
|
 |
Foto's hierboven: Aan tafel (Marianne neemt de foto) en het voorgerecht
’s Avonds had Hans een super “voorafje” bedacht, toast op gerookte zalm, met gesneden mango en wat sla met balsamico erover. We hadden nog paella in de koelkast die samen met gegaarde kippestukjes uitstekend smaakte. Als dessert hadden we ijs met Apfelstrudel, voorbereid in de Airfryer. Hoe is het mogelijk dat het allemaal kan?
Na het journaal een paar potten klaverjas gespeeld. Dat blijft gewoon spannend.
Vrijdag 20 maart 2020
Marianne startte de dag met last van darmen en maag. We zullen er het beste van hopen. In de loop van de ochtend is ze maar te bed gegaan. Rob en José berichtten ons dat ze in alle rust de Frans grens waren gepasseerd in de richting van Béziers. Geen controle, geen vragen, niks.
Met Hans en Lenie hebben we weer boodschappen gedaan, dit keer bij Mercadone die nu wel open was. De veiligheidsmaatregelen waren niet zo streng als bij de Lidl. Handen wassen en de stang van het karretje schoonmaken. Schappen zijn gewoon allemaal gevuld. Bij terugkomst stond de buurvrouw (dat terrible mens van Franse afkomst en getrouwd met een Brit) te zeiken dat we met ons drieën waren. Ze zou de politie waarschuwen. In ons brein leeft iets als: ”Laten we als buren elkaar in deze barre tijden steunen en niet afzeiken,” (sorry voor dit woord). Het brein van de buurvrouw is op zijn zachtst gezegd, in de war.
Bij terugkomst bleek Marianne nog niet hersteld, de maagpijn was minder maar de hoofdpijn meer. Ze heeft wat paracetamol genomen. Hopen dat dit helpt.
Als je dan weer begin te lezen over de ontwikkelingen van het coronavirus in Nederland en Spanje wordt je weer met de neus op de feiten gedrukt.
 |
Ook dochterlief gaf wat linken door van bijvoorbeeld El Mundo (na El País) de grootste krant van Spanje. Daar troffen we een overzicht van alle regio’s in Spanje en daarbij de besmettingsgetallen en de dodentallen. Murcia is welswaar een kleine regio (zie pijltje op de kaart), maar het bleek toch de laagste graad van besmetting te hebben en slechts één dode. In de tussentijd hebben wat zitten te beraadslagen over de vraag: hoe nu verder? Eigenlijk zouden we alle vier wel graag naar huis willen maar er zijn een paar tegenstrijdige gedachten, even los van het autoprobleem: naar huis gaan geeft het gevoel van liever thuis ellende delen in een vertrouwde omgeving en daartegenover het besmettingsgevaar dat hier in Murcia (tot nu toe) vele malen kleiner is dan in Nederland en in ons land kun je weliswaar nog gecontroleerd de straat op (ook met de fiets) en hier niet. We wachten af hoe de reis van Rob en José gaat verlopen.
Ook nog even nagedacht over de vraag hoe nu verder met het busje? We hadden al bedacht dat het uiterste middel om in de laadruimte te komen, is via de ruit van het achterportier. Ik heb inmiddels een mail gestuurd naar Carglass Spanje en (met Google Translate in het Spaans) onze situatie aangegeven. Ik heb gelezen dat in Spanje alle Carglass vestigingen tot na de Pasen gesloten zijn, maar misschien kunnen nog iets met een “thuis- service” actie voor ons betekenen. De dichtstbijzijnde vestiging zit in Cartagena. We wachten het bericht af.
Marianne blijft wat last houden, de maag is wat rustiger geworden maar de hoofdpijn is verergerd. ’s Middags is ze even eruit geweest maar na een uurtje toch weer het bed ingedoken. Gelukkig herkent ze de symptomen van een eerdere periode. Morgen zal het wel beter zijn. Ze wordt goed verzorgd. Ondertussen nog gebeld met Peter en Lia, twee Nederlandse residenten, die permanent hier wonen in het andere deel van El Alamillo. Peter is een handige sodemieter, die voor de meeste problemen een mogelijke oplossing weet. Peter kent iemand, een Nederlander die in ons land in de autobranche gewerkt heeft en die nu is gaan wonen in Spanje en een autobedrijfje heeft in Ramonete, niet zover hier vandaan. Peter gaat hem bellen.
Hans maakt vandaag een pastamaaltijd met groenten en ham.
Na de maaltijd belt Peter en zegt dat hij die Nederlandse kennis heeft gebeld met de naam Peter Witte, die met dat garagebedrijf. Het bedrijf heet: Autos Blancos. Je moet er maar opkomen. Hij heeft een afspraak voor mij gemaakt, morgen om 12.00 uur. Gaan we dan ook doen. Afgesproken dat ik hem terugbel na het bezoek aan Ramonete (wat ik ook gedaan heb).
Marianne is weer enigszins opgeknapt behalve de hoofdpijn, die wel minder maar nog niet weg. Ze is toch voor het eten naar bed gegaan. Als je je niet goed voelt, is dat vaak de beste remedie. Wij (Hans, Lenie en ik) hebben nog naar het journaal gekeken.
Zaterdag 21 maart 2020
Marianne was gisteren behoorlijk ziek (gelukkig geen luchtwegproblemen, geen genies en geen gehoest). Vanmorgen ging het al een stuk beter dus hopen we dat het herstel zich voortzet. Ze is tot net na de middag op gebleven maar rond tweeën toch weer naar bed gegaan.
Na het ontbijt wat poetswerk gedaan en om 11.15 uur weggereden naar Ramonete voor het autoprobleem. Met Hans, mijn campermaat, er naar toe gereden. Conclusie bij de garage: Tussenruit moet eruit. Na veel vijven en zessen lukte dat (rubber rand verwijderen, hoofdsteunen eruit en met een staaldraad om de ruitrand door de kit heen, wat Peter vaker had gedaan). Hans is door de sponning gekropen (hij had er recht op want hij is de kleinste) en dan de spannende vraag: “Gaat de deur open met de binnengrendel?” Nee dus. De garageman gaf aanwijzingen om het bovenste deel van het bovenslot van de onderkant van het dak, los te schroeven. En dat lukte. Deur open. Het slot werd opengelegd en na enig gepiel, gaf de Peter Blanco (de garageman) aan dat er waarschijnlijk een kabelbreuk in zat. Dat is de kabel van de elektronische bediening die door het portier heen loopt. Hij had nog een paar klussen vandaag, maar bood aan om begin volgende week, dit te repareren. Wij waren keiblij. Eigenlijk was de elektronica dus gewoon onderbroken. Het achterportier kan niet meer op slot, maar sluit wel afdoende. De binnenverlichting blijft branden, maar die kun je vanaf het dashboard uitschakelen. Bij het wegrijden krijg je meteen de waarschuwing dat het achterportier openstaat maar dat kun je dan wel weer wegtoveren. En er zijn ergere dingen. In ieder geval is het einddoel bereikt. Nu volgende week nog even terug naar de garage voor de rest en dan maken we een provisorische afsluiting van het raam in het tussenschot (de glaswand met bouwtape tijdelijk vastzetten.) Dan houden we de temperatuur in de cabine behaaglijk, voor als we weer huiswaarts keren.
 |
 |
Foto's boven: het uitstekende deel hoort aan het plafond te zitten, het ruitloze tussenschot.
En dan de vraag wanneer we teruggaan. Als je heel nuchter redeneert en risico’s afweegt, dan moeten we hier blijven. De regio Murcia is zoals gezegd, in Spanje de regio met de minste besmettingen. Bovendien als het straks weer goed weer wordt, dan kunnen we hier beter van de zon genieten, al mogen we dan niet de straat op (het is nu shit weer maar vanaf woensdag wordt het weer zoals het hoort). We hebben afgesproken dat we vooralsnog blijven en als we gaan, vertrekken we met ons vieren (busje en camper). We kunnen dan in de camper slapen. Maar zover is het nog niet. We blijven lachen. Het laatste bericht is dat de Spanjaarden de maatregelen vanaf 22-3-2020 met 14 dagen verlengen. Dat betekent dus tot kort voor Pasen. Alle Semana Santa evenementen, zoals de processies zijn al afgelast.
Tot slot: we sluiten deze week af met de constatering dat we in een situatie terecht zijn gekomen, die we nooit hadden durven dromen. We troosten ons met de gedachte dat dit voor iedereen geldt. Zoals gezegd, we zijn redelijk veilig hier met een laag besmettingsrisico. De Spanjaarden zijn een volk dat de Spaanse maatregelen zeer ter harte neemt. Hier zijn geen mensen die een strandwandeling maken of zonder reden de straat op gaan en zeker niet met meerden tegelijk. Het gedrag in winkels is voorbeeldig. We volgen de situatie in Nederland, waar het anders gaat dan hier. De wetenschap dat we hier weinig mensen ontmoeten en niet in drukke situaties terecht komen, geeft ons het gevoel dat we de terugreis beter kunnen uitstellen en hier wachten op een gunstige situatie. We realiseren ons ook dat het thuisgevoel in Nederland ook begint mee te spelen. Wat is wijsheid? Wie in de glazen bol kan kijken en de nabije toekomst weet, moet zich maar melden.