Zondag 22 maart 2020
Marianne is niet goed gestart. Nog steeds buikpijn en diarree. Ze voelt zich ook niet lekker.
Ik was ’s ochtends alleen in de kamer, Marianne lag te bed en Hans en Lenie hadden uitslaapdag.
Tijd om de blog af te werken en te publiceren. We zitten alweer in week 11. Het gaat snel.
Ook geen weer om buiten te zitten. Het is fris (17 graden) en bewolkt. Er vallen af en toe buien. Dit moeten we nog twee dagen volhouden. Vanaf woensdag gaat het opklaren, komt de zon weer en stijgt de temperatuur weer. We mogen weliswaar niet fietsen of wandelen, maar het een groot verschil of dat je vanwege het weer binnen zit of buiten in het zonnetje.
Vandaag dus een sombere dag, vanwege het ziek zijn van Marianne maar ook vanwege het shitweer. En dat opgeteld bij de wereldmalaise van de Corona virus is het geen uitbundige dag. Toch houden we de moed erin.
Vanmiddag wat aan geklungeld in huis, lezen, breien (door Lenie) en aan de laptop (door Hans en mij). Marianne is even op geweest, heeft een crackertje gegeten en is daarna weer te bed gegaan. ’s Avonds een bescheiden maaltijd genuttigd.
Marianne is vanavond even op geweest om het journaal te zien en daarna weer te bed gegaan. Je zag het aan haar, ziek zijn is geen pretje. Ik heb met Hans en Lenie naar een Ziggo film gekeken.
Maandag 23 maart 2020
Marianne had een onrustige nacht. Buikpijn bleef aanhouden, een fiks aantal malen toiletbezoek gedaan want de diarree is geen pretje. Dat betekende ook voor mij automatisch een onrustige nacht, maar ja, als ze maar beter wordt.
Het leek alsof Marianne ’s ochtends wat meer aanspreekbaar was. Een licht ontbijtje van crackers met kaas en een kop thee, ging er in ieder geval goed in. We hebben even alle klachten op een rijtje gezet en bedacht dat dit nu de vierde dag is. We besloten dat ik de huisarts in Malden zou bellen voor advies. Goed dat we de klachten en symptomen op een rijtje hadden, dat praat wat makkelijker. Aangegeven dat het coronavirus niet van toepassing is en dat alle klachten eigenlijk maag gerelateerd zijn. De assistente neemt het op met de huisarts en vanmiddag kan ik terugbellen.
Ook maar meteen een afspraak gemaakt met Peter “Blanco”, de Nederlandse garagehouder in Ramonete. I.v.m. drukte kan ik nu vrijdag terecht, maar dan wordt het probleem ook goed opgelost. Staat genoteerd.
 |
Boodschappen gedaan met Hans. Voor het eerst bij de Mercadona een rij met mensen die wachten om de winkel in te kunnen. Een bewaker regelt het op basis van “één eruit en één erin”. Meer dan de helft van de mensen draagt mondkapjes, personeelsleden doen dat allemaal.
Veel hygiëne met handen reinigen en handschoenen aantrekken (verplicht).
We zijn niet lang in de winkel geweest. Als je buiten bent, adem je met plezier frisse lucht in.
Foto links: Nieuwe Mercadona supermarkt in Puerto de Mazarrón
Om 15.00 uur heb ik de huisarts Malden terug gebeld. Namens mevr. Jacobs werd aangegeven dat de symptomen ernstig leken op een hardnekkige buikgriep. Die kan wel een week duren. Een maag die van streek is moet langzaam wennen aan vocht en voeding. Ik kreeg adviezen over voeding en drinken en over het medicijngebruik. Bovendien zou ik ORS moeten halen voor zout- en suiker aanvulling. Gaan we doen. En dan hopen op betere tijden. Inderdaad naar de apotheek geweest in Isla Plana (5 km van ons vandaan en dat mag per auto). In de apotheek was een hek geplaatst op 1,5 mtr afstand van de balie. De apotheker, die prima Duits spreekt, stond mij te woord. Hij droeg handschoenen en had een masker op die hij telkens moest optillen om zich verstaanbaar te maken. Ik heb duidelijk gemaakt wat ik wilde en hij ging het halen, samen met nog wat Paracetamol. Hij pakte een visnet, deed daar de medicatie in en reikte die mij aan, kosten € 7,50. Medicijnen eruit gehaald en een tientje erin gestopt. De munten van € 2 en € 0,50 kreeg ik in hetzelfde netje weer terug. Ik heb de apotheker bedankt en ben naar buiten gelopen. Ik neem de coronamaatregelen in Spanje heel serieus, maar toen ik de winkel uit was moest ik toch wel even lachen.
Thuisgekomen heb ik het ORS, in Spanje heet dat Sueroral gedoseerd met water, zoals voorgeschreven. Met Marianne doorgesproken wat ik gekregen had en hier aangelengd. Ze nam een paar slokjes en 10 minuten later begon het te werken, maar dan averechts. Later nog eens gecheckt of ik de goede dosering had gelezen (de gebruiksaanwijzing gedownload en die met Google Translate laten vertalen). Ik had het op de goede manier aangelengd met water.
Ik heb mij vandaag ingeschreven in het “Register van in Spanje verblijvende Nederlanders” van Buitenlandse Zaken. Dat gaat naar de Ambassadeur. Het gaat erom, dat als er iets gebeurt dan de ambassade weet wie we zijn, waar we zitten (met adres) en hoe we bereikbaar zijn. Goede zaak. Hans en Lenie hebben dat dus ook gedaan.
Avond: blog bijgewerkt en nog even naar het laatste Corona nieuws gekeken.
Wijntje erbij, MAAR toen viel de stroom uit. Kan er ook nog wel bij. Kaarsje aangestoken en de stoppenkast opengedaan. Een groep lag eruit. Herstellen ging niet. Ik ben naar buiten gegaan en riep Hans en Lenie die in hun camper zaten. Vanwege de vele regen was er vocht in de haspel van de elektriciteit die onder de camper lag, gekomen. In de slaapkamer de stekker eruit gehaald en de stroom weer hersteld. Klusje voor Hans om morgen het vocht uit die haspel te halen. Om 23.00 uur te bed gegaan.
Dinsdag 24 maart 2020
Geslapen hebben we niet veel en Marianne al helemaal niet. Het leek wel of die buikgriep of wat het ook mag zijn, erger werd. Ze bleef nog steeds overgeven al zat er niet veel in de maag. Misselijkheid en pijn in de buik bleven. Zo zijn we de nacht doorgesukkeld, ik denk wel 10 keer eruit en erin. En dat met een aanhoudende regen en midden in de nacht onweer met bliksem en hevige windvlagen. Het ging er stevig op.
Bij het wakker worden was het al niet veel beter met Marianne niet en met het weer al helemaal niet, stromende regen. Marianne bleef te bed.
Ik had net het ontbijt op toen de eerste druppels vielen, uit het plafond wel te verstaan. Het pleisterwerk was uitgezet en daar zat water onder. Dat moest ergens van het platte dak afkomen. Ik heb een paar doeken gehaald en op de grond gelegd, de tafel en stoelen aan de kant geschoven en de elektronica veilig gesteld. Hans en Lenie gewaarschuwd om effe te assisteren. Twee emmers gehaald en die twee waterbellen opgemaakt. Lenie ondertussen de vloer droog gemaakt waar wij de op het dakterras op inspectie gingen. Aan het dakterras grenst nog een bergruimte, maar die was afgesloten. Het leek of het water in de bergruimte zat.
Op bezoek bij Eva (de beheerster) en zij gaf aan dat dit probleem 2 jaar geleden er ook al was. Toen is het hersteld en werden alle naden dicht gekit maar niet afdoende kennelijk. Met Maria, een sleutelhoudster, het dak op gegaan en de bergruimte geopend en jawel, het was zeiknat binnen. We hebben één geluk. Vanaf morgen is het weer voorlopig goed weer.
Vervolgens met Eva de situatie van Marianne doorgesproken. Zij deed de suggestie om morgenvroeg naar een privé kliniek te gaan in Mazarrón. Daar heeft een uitstekende arts spreekuur. Eva spreekt redelijk Spaans en wil wel mee als tolk. Lijkt me een goed plan als het voor morgen niet verbetert. Ondertussen lag Marianne gewoon ziek te wezen.
Bij de apotheek: een medicijn gehaald tegen misselijkheid (Primperan). De temperatuur opgenomen - avond 37.5.
Met Hans en Leni eenvoudige warme hap genomen (zelfgemaakte soep en Quiche Lorraine)
Bij Marianne bleef de situatie hetzelfde al leek de Primperan een beetje te werken. Met Marianne bezoek aan de arts voor de volgende dag doorgesproken.
Avond ook gewijd aan het informeren van de kids van Marianne en de familie- en vriendenkring over haar situatie. Iedereen is wel bezorgd. Met de kids een Vroemen-App aangemaakt door Karlijn. Zo wordt iedereen op dezelfde manier geïnformeerd.
Nog even naar de lekkage. In de loop van de avond stopte de regen en voor ik te bed ging, was de lekkage over, in die zin, er kwam geen water meer uit, maar als je nog een keer zo’n 2 dagen regen hebt, heb je hetzelfde effect. Eva heeft de eigenaar al geïnformeerd. Ondanks dat ze vanaf nu goed weer aangeven, heb ik de emmers nog even op hun plek laten staan.
Ik heb voor de late avond nog het gesprek met de arts, voor morgen voorbereid. We zullen zien.
Woensdag 25 maart 2020
Vanmorgen werd waarheid wat de meteodiensten ook voorspeld hadden: zon. Dat klinkt raar voor een Costagebied, maar het was de laatste week dramaweer. Maar nu, gaat het weer de goede kant op, meer zon.
Wat ook iets beter gaat is de gezondheid van Marianne, ze reageerde wat alerter en we hebben ons geprepareerd voor het bezoek aan de kliniek in Mazarrón, samen met Eva. Om 10.15 uur heb ik Marianne daar afgezet en op een stoel geplaatst. Eva heeft de baliemedewerker in het kort verteld wat er aan de hand was. Onze auto’s hebben we op het marktplein geparkeerd, die normaal de hele dag vol staat, maar vandaag niet.
We kregen te horen dat de arts later zou komen omdat een patiënt met spoed bezocht moest worden. Om 11.00 uur arriveerde de arts. Ze sprak helaas geen Engels maar gelukkig was Eva erbij. Marianne werd onderzocht en er werden allerlei vragen gesteld. Ook werd er voor de zekerheid nog bloed afgenomen om functieonderzoek met relatie tot de klachten.
Er werd een medicijnenlijstje gemaakt, waarvan we er al drie in huis hadden. We konden vrijdag bellen voor de uitslag van het bloedonderzoek. Eva gaat dat doen, namens ons. Marianne werd steeds vermoeider. Dat straalde ze echt uit. Ik heb de auto gehaald en Marianne laten instappen. Vlak voor Puerto was er een politiefuik. We werden staande gehouden met de vraag waarom we met tweeën in de auto zaten. Ik liet de papieren zien van ons bezoek aan de kliniek Mazarrón. Of Marianne niet alleen had kunnen rijden. Snel uitgelegd dat dat niet lukte. We mochten meteen doorrijden. Thuis is Marianne eigenlijk meteen naar bed gegaan. Ze sliep snel. Ik heb mij bezig gehouden met een informatieronde naar de kids van Marianne en mijn familie en nog een aantal goede vrienden. De belangstelling over haar gezondheid is groot en dat is goed om te horen.
 |
Nog even medicijnen gehaald, nu bij de apotheek hier onder aan de straat. Tussen de twee heuvels, op weg naar de apotheek, ligt een dal, waar een rambla aan weerszijden ligt. Het overtollige water zou in Nederland via een duiker onder de weg door gaan maar hier niet. Het water met het meegesleepte zand blijft dan liggen. Als het water weg is, dan blijft zand in de vorm van dikke modder liggen, zoals hier het geval is.
Ik ben ook even omgereden om niet vast te komen zitten.
Medicatie gehaald en even op internet gezocht naar de bijsluiter in Nederlands. Met Google translate gaat dat makkelijk.
Heerlijke maaltijd genuttigd. Marianne was nog niet aan eten toe, heeft een paar crackers gegeten en de nodige medicijnen geslikt, conform het advies van de arts. Dat volgen we maar op. Ze slaapt wel weer langere perioden.
In de avonduren met zijn drieën via Netflix naar een nieuwe serie gekeken, genaamd The Stranger, een serie gebaseerd op het gelijknamige boek van Harlan Coben (het toeval wil dat ik op de e-reader een boek van deze schrijver aan het lezen ben). Twee afleveringen gezien en nu al zeer spannend. Een glaasje wijn maakt zo’n avond compleet, maar ik onderbreek regelmatig effe bij Marianne te gaan kijken.
Donderdag 26 maart 2020
Al vroeg blijkt de wederopstanding. Ze oogt nog zeer vermoeid, heeft nog last van buikpijn, maar is goed aanspreekbaar, geen koorts en is de afgelopen nacht maar een paar keer naar het toilet geweest, maar niet om over te geven en de diarree lijkt langzaam te stoppen.
De medicatie genomen en wat crackers met kaas genomen en een kop thee. Ze vult het vocht zelf prima aan. Ze had al aangegeven dat ze gisterenmorgen stiekem op de weegschaal was gaan staan, resultaat 5 kg afgevallen. Ook Hans en Lenie waren verheugd over de verandering. Laten we hopen dat dit doorzet. Vanmorgen heeft ze nog wat geslapen maar om 12.00 uur is ze opgestaan, heeft zich opgefrist en is in het zonnetje gaan zitten. Hier kan dat gelukkig weer. Opnieuw crackers met kaas gegeten en een kop thee. Genieten in de zon na 6 dagen ziek te zijn geweest. Ondertussen hebben we het bed verschoond. Om 14.00 uur merk je dat de koek op is. Ze is te bed gegaan en redelijk snel ingeslapen. Vanavond nog een keer eruit. Ze wil graag even met haar kinderen Appen.
Ik heb ondertussen boodschappen gedaan (dit keer alleen want dat is verplicht) en geld gehaald, voor morgen (morgenvroeg naar Ramonete naar de garage van Peter Witte).
Rond 17.30 is Marianne weer opgestaan met wat buikklachten en verder zo slap als een vaatdoek. Op tijd op een driepersonen-gesprek te voeren met WhatsApp met Karlijn en Jeroen. Heb ik ook weer wat geleerd. Het was goed dat ze haar kids, zij het op afstand, maar toch met beeld, kon spreken. Voor haar een aangepaste lichte maaltijd gemaakt. Met vieren samen aan tafel gezeten. Na het journaal is Marianne weer te bed gegaan. Je kon het aan haar zien.
Met Hans en Lenie heb ik 3 afleveringen gezien van de serie The Stranger, super serie.
Vrijdag 27 maart 2020
Een wat lastige nacht voor Marianne. Voor het slapen gaan had ze al wat paracetamols genomen tegen de buikpijn. Die buikpijn vonden wij niet vreemd. Immers heeft de maag een aantal dagen bijna stilgelegen, even los van het overgeven. Dat maakte het slapen niet gemakkelijk. Ze heeft regelmatig geslapen en dan weer een tijdje wakker. Toch, toen ik om 08 uur opstond, vond ik haar frisser dan gisteren. Ontbijtje gemaakt (licht verteerbaar) met een kopje thee. Lenie en Hans waren op tijd hier, zodat ik met een gerust hart naar Ramonete kon rijden. Ik was op tijd bij de garage. Peter was er klaar voor. Al had hij geen Mercedes – achtergrond (heeft jaren een VW-Audi garage in Nederland gehad) ben ik de indruk van zijn vakmanschap. In no time had hij de achterdeur van de beschermplaat ontdaan, de ruitenwisser met motor en al verwijderd en de electronica-delen losgemaakt. Hij vond twee kleine onderdeeltjes in de richel van de achterdeur. Een ervan had ervoor gezorgd dat de kabel die de 2 sloten met elkaar verbindt, uit z’n sponning was geschoten. Dat herstelde hij meteen met 2 componenten-lijm om de kabel op de plek te houden. Alles werd gecontroleerd en op de juiste manier weer in elkaar gezet en de plaat ervoor. Het slot was nu gerepareerd en functioneerde boven en onder. De afstandsbediening deed een poging om te kijken of ook de centrale deurvergrendeling het deed. Helaas niet op het achterportier en niet op het zijportier. Opnieuw de plaat eraf en een nieuwe controle ook van de stekkertjes van de elektronica. Alles leek in orde. Opnieuw geprobeerd, geen resultaat. Zekeringenkast gecheckt, alle zekeringen waren oké. Laptop aan de computeringang van de bus gelegd. Geen storingen gemeld. Laatste redmiddel een controle middels het Mercedes forum op internet. Daar bleek dat de centrale vergrendeling qua elektronica een koppeling heeft tussen de zijdeur en het achterportier. Nog een paar dingen uitgeprobeerd maar niets werkte. Belangrijk is dat de sloten op zich weer prima werken en je kunt zowel de zijdeur en het achterportier handmatig vergrendelen. Het openen gaat wel met de afstandsbediening. Peter is 2 uur bezig geweest. Ik vroeg wat ik hem schuldig was. Hij zei: ”Doe maar 1 uurtarief, kosten € 29”. Mijn opmerking dat het 2 uur waren
geweest wuifde hij weg. Ik gaf hem een ruime fooi: “Voor je kleinkind.”
 |
 |
Foto's boven: links de garage van Peter Witte en rechts een wilde bloemenpracht tegen de gevel
Thuis gekomen heb ik het verhaal van Ramonete gedaan. Iedereen helemaal tevreden. Bij thuiskomst (wanneer dan ook), wel naar de Mercedes dealer want ik wil het wel opgelost hebben.
Marianne was opgestaan en zat prinsheerlijk in de kamer met zelf gesmeerde toast met kaas en thee. Na de lunch heb ik nog boodschappen gedaan in de Mercadona, die bijna leeg was en op een afgesloten gevangenis leek, maar het zij zo.
Van Eva kwam het bericht dat de uitslag van het bloedonderzoek pas volgende week te verwachten was, nog even geduld dus.
Tweede bericht van Eva over het kreng hiernaast.
Ik heb het over de Frans buurvrouw die altijd klaagt en zeikt. Ik heb al eerder iets over haar geschreven bijvoorbeeld mbt. tot het plaatsen van de campers.
Hier volgt het volgende deel: Mijn huisbeheerster, Eva, is ook Francaise en woont met tussenpozen al 14 jaar hier en zij kent mijn buurvrouw al 14 jaar. Ondanks dat het landgenoten zijn, wil Eva geen contact meer met haar. Het mens spoort niet! Eva kreeg vanmorgen bericht van de Franse eigenaar van mijn huis, Francis Sabaté, die gewoon in Frankrijk is. Hij had bericht ontvangen van het mens (mijn buurvrouw) met ongeveer de volgende strekking:
* De buren (wij dus) zouden corona hebben,
* wij zouden met vieren in het huis zitten ipv met tweeën,
* wij zouden familie op bezoek hebben en de kinderen laten buiten spelen,
* de auto van mij en de camper belemmeren haar uitzicht,
* ik wandel op straat zonder hond,
* wij zitten met 4 mensen in één auto, dat verboden is,
* ik zou in de heuvels wandelen, dat ook verboden is,
* Eva komt bij ons op bezoek en dat is ook verboden.
Tot zover het genuil van het mens.
Eva doet twee suggesties: overdenk of je de auto aan de zijkant van het huis kunt zetten en de 2e is: ga bij zonneschijn in de voortuin zitten en kuch dan zo hard mogelijk (de buurvrouw had aangegeven dat ze bij kuchen van ons in huis zou gaan zitten).
De 1e suggestie volg ik niet op, never! Mijn auto staat daar perfect en geen weldenkend mens kan daar last van hebben, sterker nog, ik overweeg er een vlag op te zetten met de tekst: ”Groeten uit Nederland en wij verkopen geen tulpen!” (en dan in het Engels). Eva antwoordt dat de echtgenoot een beleefde Brit is. Elke Franse echtgenoot zou haar al lang met kleren en al op straat gezet hebben. Ik kan het gedoe met het mens wel van me af zetten.
Zo zie je maar weer dat er ondanks alle ellende toch nog wat te lachen valt, hier. Maar wat een dag, gelukkig met één belangrijke positieve kant: Marianne knapt goed op.
Met zijn vieren hebben we de avondmaaltijd genuttigd, aangepast aan de omstandigheden van Marianne.
Zaterdag 28 maart 2020
Marianne heeft redelijk goed geslapen. Ze is eigenlijk de hele dag op geweest. Het gaat steeds beter, ze eet ook beter, weliswaar in lichte vorm. We zijn tevreden.
Het weer gaat echt weer veranderen. Vanochtend is het bewolkt en ’s middags hebben we een groot deel zon gehad. Heerlijk buiten gezeten. Dan heb je echt voordeel aan de Spaanse kust. De zon heeft hier veel meer kracht.
Ik heb alleen boodschappen gedaan. De controle bij de ingang van de Mercadona is alleen maar strenger geworden. Je wordt in een rij gezet bij de entree (1 ½ m afstand) en je wacht tot er weer een klant de winkel verlaat en zo schuift de rij telkens op.
’s Middags hebben we (Hans, Lenie en ik) de trappenloop weer hervat, maar nu alleen de trap naar het zonneterras.(Hans deed 20 keer trap op en af, ik 15 keer en Lenie 10 keer). Morgen weer opnieuw een poging. Ook nu weer een prima aangepaste lichte maaltijd dit keer door Lenie gemaakt. Smaakte voortreffelijk. Na het journaal hebben we ons maar weer gewaagd aan een nieuwe ronde klaverjas. Marianne is de hele dag opgebleven en voelt zich steeds beter. De vermoeidheid wordt elke dag minder.
 |
 |
Foto's boven: Trappenloop en later op de dag prepareert Hans het dartbord
Laatste update coronabesmetting Spanje 30-3-2020:
In Spanje zijn inmiddels 6528 mensen aan de gevolgen van het virus overleden en is bij ruim 78.000 mensen het virus vastgesteld. Spanje is daarmee één van de zwaarst getroffen landen in de wereld. Inmiddels zijn de maatregelen hier nog strenger geworden. Iedereen die geen vitaal beroep heeft moet 2 weken thuis blijven. Dat betekent dat ¾ van de economie in Spanje plat ligt. Het is nu al stil op straat. Het wordt dan nog stiller.