Zondag 12 april 2020
Rustige start van de dag. Eén nadeel, het was slecht weer, bewolkt en af en toe regen en dat zou het de hele dag blijven. Het is ook wel fijn om een middagje gewoon binnen te zitten en te lezen. Het toeval wil dat ik een spannend boek van David Baldacci aan het lezen ben. Voor de avondmaaltijd had chef kok Hans chili concarne bereidt. Super maaltijd. Hij had een grotere hoeveelheid voorbereid en dat in de vriezer gedaan voor een van de dagen erna.
’s Avonds weer geklaverjast. De dames waren in uitstekende vorm, ze wonnen twee potten. Tussenstand 4-3 voor de ladies.
Maandag 13 april 2020
Boodschappen gedaan bij Lidl en Mercadona. Ook meteen dingen meegebracht voor onze thuisreis en voor thuis (Malden). Tot 15 uur hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten, daarna zijn we naar binnen gegaan. Het begon te betrekken en daarna te druppelen.
Hans en Lenie hebben zich vermaakt met een spel op afstand met drie mensen, Hans, hier in El Alamillo, met zijn zonen Koen in Nijmegen en Jeroen vlakbij Brussel. Het ging erop, maar ze hadden plezier vooral omdat er kleinkinderen mee deden. Toch leuk dat dit op afstand kan. Eva heeft laten weten dat de uitslag van het 2e bloedonderzoek binnen was.
Marianne kan dinsdagmorgen bij de arts terecht om dit door te spreken. Eva vergezelt Marianne. Met Eva gesproken en aangekondigd dat we zaterdagmorgen vertrekken naar Nederland. We doen dan vrijdag de energiekosten van de laatste maand verrekenen.
U raadt het al. Er moest nog gedart worden. En dat gebeurde ook en hoe?
In de 2e partij was Lenie aan de beurt. De eerste pijl belandde fatsoenlijk in het bord in de 14. De tweede pijl vloog naast de ringen aan de buitenkant van het bord en de 3e ketste af en belandde in mijn grote teen. Nu hoor ik u al zeggen: ”Ga dan ook niet zo dicht bij het bord staan!” Op de eerste plaats stond ik 2 meter van het bord af en op de 2e plaats moet er iemand zijn die telt en die schrijft. Uitgerekend mijn grote teen was het slachtoffer. Woon je nu ongeveer 7 weken nagenoeg samen, alles verliep in pais en vree en zonder letsel en net voordat we naar huis gaan, gebeurt er dit.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we het alle vier bijna in de boks deden van het lachen.
Oh ja. De eerste partij won Lenie (hoe is het mogelijk?) en de tweede Marianne.
Foto's boven: een gierende Lenie is aan worp, het dartbord met 2 pijlen en mijn voet met de 3e pijl
’s Avonds een meer dan voortreffelijke goulashmaaltijd genuttigd.
Ons na het journaal maar aan het klaverjassen gezet, de meiden tegen de boys.
Een gewonnen en een verloren, stand 5-4 voor de meiden.
Dinsdag 14 april 2020
Een tegenvaller was de start van deze dag. Het regende hard, maar de voorspellingen gaven verder veelal droog aan en inderdaad om 09.30 uur was het weer droog.
Marianne werd om 09.15 uur opgehaald om naar de kliniek in Mazarrón te gaan.Om 10.00 uur was ze weer terug. Het resultaat van het bezoek was geruststellend. De ontstekingswaarden waren fors afgenomen maar er was wel sprake van een blaasontsteking. Medicatie hiervoor is meteen opgehaald. Ze kan gewoon terugreizen naar Nederland. Actiepunt bij thuiskomst is een afspraak bij de huisarts, maar dat zou Marianne toch al doen.
’s Middags darten 1x winst Marianne en 1x winst Constant.
Avondmaaltijd bakplaat, kip, varkensvlees en gebakken aardappeltjes met roerbakgroenten.
Klaverjassen, 2 partijen, een verloren en een gewonnen. Da’s voor de goede vrede, zullen we maar denken.
Woensdag 15 april 2020
Boodschappen gedaan bij de Lidl.
Ook zijn we alvast begonnen met het sorteren, kleding die niet meer nodig is deze laatste dagen, inpakken en klaarzetten. De garage is inmiddels stalling geworden voor alle dingen die we hier in huis niet meer nodig hebben.
Je merkt het aan iedereen. Het begint te kriebelen. We gaan weer naar huis. Marianne en ik hebben nu 3 maanden en een week in Spanje vertoefd met fantastische herinneringen en mooie fietstochten en we sloten die periode af met een uitstekende conditie en prima klimbenen. En de laatste weken vanaf 24 februari genoten we met onze gasten met hun campers van prachtig weer, mooie dagen en mooie fietsrondjes. Vanaf 2 maart (tot 9 maart) hadden we een week mijn oudste broer en 2 schoonzussen op bezoek, ook keileuk. En toen kwam 13 maart, de dag dat alles anders werd. Vanwege de corona ging eigenlijk het hele land op slot. Iedereen ging als het ware in quarantaine, niets mocht meer. Ook niet meer wandelen en niet meer fietsen. We hebben ons er goed doorgeslagen. Op enig moment verkozen Rob en José om naar huis te gaan. Hans en Lenie bleven hier. Die dagen zijn we weliswaar in fantastische samenwerking en goede moed verlopen. Toen werd Marianne ziek maar ook dat ging weer voor het grootste deel over. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Zaterdag vertrekken we met ons vieren en maandag 20 april weer thuis. Na deze samenvatting weer terug naar de dag van vandaag. Een heerlijke maaltijd en afsluiten met klaverjassen. De mannen gingen roemloos ten onder. Het is hard maar zo is het leven.
Donderdag 16 april 2020
De dag gestart met de check van olie en water van mijn busje. Alles was prima in orde.
Zoveel als mogelijk kleding ingepakt en klaargezet.
De laatste boodschappen worden gedaan. Ik haal mijn favoriete Spaanse wijnen bij de bodega in Puerto en de Consum, een goed gesorteerde super. Het was wat bewolkt.
’s Middags werd het weer zonnig zoals dat hier hoort te zijn.
’s Avonds een uitstekende tomaten maaltijd soep genuttigd.
Na het journaal nog een poging gewaagd om met Hans de twee dames te verslaan in de vermoedelijk laatste 2 partijen. Inhalen konden we niet meer. Helaas verloren we ook deze beide partijen.
Vrijdag 17 april 2020
Op tijd opgestaan. Na het ontbijt hebben Marianne en ik de taken verdeeld. We hebben samen gekeken naar wat meteen ingeladen kon worden voor het vertrek op zaterdag en wat nog even moest blijven staan. Er werd gepoetst en gesjouwd.
Even na twaalven was het huis schoon en vrijwel alle spullen geladen in de bus, de kledingtassen op de achterbank en de fietsen en andere materialen vastgesnoerd in de laadruimte. Ook Hans heeft z’n camper geprepareerd voor vertrek. De fietsen, werden bij hem, net zoals bij mij met enige treurige gedachten, achterop de camper bevestigd, treurig omdat we er de laatste 5 weken geen gebruik meer van mochten maken.
Foto's: bovenste rij vlnr: alles wordt klaargezet in de kamer en garage, camper is klaar en we zitten nog in de zon;
Foto's: onderste rij vlnr: kledingtassen op de achterbank, de laadruimte achter, alles is vastgesjord.
Na de lunch hebben Hans en ik nog even de route voor morgen naar de Franse grens doorgesproken. Ik ben de ramen van de bus gaan wassen maar heb, toen ik daar aan begon, maar de hele bus meegenomen.
Eva komt met Louis op bezoek, dankzegging voor de goede zorgen voor Marianne en uiteraard de laatste financiën afgehandeld. We hebben lekker buiten zitten kletsen. We kunnen zonder zorgen morgen vertrekken. Nog een laatste maaltijd genoten.
Tot slot nog één partij klaverjassen. We besloten dat we maar eens de koppels moesten laten samenspelen ofwel Hans en Lenie tegen Constant en Marianne. Dat ging goed voor ons met een dikke overwinning van het koppel M/C.
Zaterdag 18 april 2020
Op tijd het bed uit en we ontbeten met ons vieren. Vervolgens de camper in gereedheid gebracht en de laatste zaken ingepakt. We zijn om 08.15 uur weggereden.
Onze afgesproken route was langs de Middellandse Zee met Alicante, Valencia, Barcelona en Girona als passeersteden. Onderweg was er eenmaal een wegversmalling waar de Guardia Civil stond maar we mochten zo doorrijden. We passeerden de Spaanse-Franse grens zonder problemen en om 19.00 uur reden we de tolweg af bij le Boulou, onze overnachtingsplaats. Na de tolpoortjes werden we door de Gendarmerie opgewacht en werd naar onze reispapieren gevraagd. Die hadden we.
 |
We vonden onze camperplaats tegenover het kerkhof, maar ja, er zijn ergere dingen.
We hebben deze dag 851 km gereden. Geïnstalleerd en het was tijd voor de avondmaaltijd. Het werd een aardappelsalade en we eindigden met koffie.
We hebben een afspraak gemaakt over de volgende pleisterplaats in de Vogezen.
Gepland was Macon in de Bourgognestreek maar dat was maar 520 km. We kozen voor een kleine plaats tussen Langres en Neufchateau. Het aantal km’s (820) wordt dan 200 meer en dat is ten gunste van de 3e dag. Dan hebben nu voor die dag 550 km. Zijn we dus eerder thuis. Na de avondmaaltijd werd het tijd om te kaarten. We speelden 1 wedstrijd – de koppels tegen elkaar en de koppel M en C wonnen opnieuw, jaja.
De stand in deze mini competitie 2-0 voor M en C.
Foto boven: onze camperplek in Le Boulou (bij Perpignan)
Even over het slapen: Hans en Lenie hebben een nieuwe camper met een plafondbed. Dat wordt ’s avonds elektrisch naar beneden gehaald en vastgezet. Maar tussen het bovenbed en de zithoek is nog ruimte om die zithoek om te bouwen tot extra slaapplaats dat dan een benedenbed wordt. Voor Hans en Lenie was dat nieuw, uitproberen dus De tafel omlaag en de kussen geschikt. Die schikactie was geen succes want na een uur hebben Marianne en ik dat anders ingedeeld. We besloten om in de breedte van de camper te liggen ipv. de lengterichting. Daarna redelijk gelegen maar toch helaas weinig geslapen.
Zondag 19 april 2020
Vandaag weer gezamenlijk ontbeten in Le Boulou. Daarna het sanitair geleegd en konden we vertrekken naar de Vogezen. We reden deze dag naar Neufchateau, ongeveer tussen Langres en Nancy. We hebben nog één controle van de gendarmerie gehad ergens bij de tolpoortjes.
Foto's boven vlnr: Pauzeplaats onderweg voor Lyon. Controle door de Gendarmerie bij de tolhuisjes, nog nooit zo’n stille tunnel in Lyon meegemaakt.
Verder geen controle meer gehad en rustig met enkele pauzeplaatsen onderweg, doorgereden naar Neufchateau. Afstand 820 km.
We hebben het busje en de camper afgetankt in dit stadje bij een dieselpomp bij een autodealer (met betaalautomaat) en een plek gezocht bij de lokale camping en bij de sportclubs. De camping was zoals verwacht gesloten.
Maar we vonden een mooi plekje naast het zwembad. Voor ons lekker rustig. Na de avondmaaltijd (goulash) stond weer klaverjassen op het programma. Hans en Lenie wonnen. Eindstand 2-1 voor het koppel Marianne en Constant. Voor de laatste avond nog een enkel lekker glaasje gedronken op de afsluiting van de kampeer- en coronaperiode in Spanje. Het bed in de camper werd anders opgemaakt zodat de kussens wat beter pasten op de ondergrond van banken en tafel. We zijn benieuwd.
Foto's boven vlnr: mooi plekje naast het zwembad, camping wegens corona gesloten, het zwembad en afwas in de camper
Maandag 20 april 2020
De indeling van de kussens was inderdaad beter als de eerste nacht, maar toch hebben we beiden maar kort geslapen. Vanmorgen weer om 07 uur opgestaan. Gezamenlijk ontbeten en om 08.15 uur waren we weer onderweg naar Nancy en Metz. We zouden via Thionville rijden Luxemburg in, omdat die snelwegen richting België beter op elkaar aansluiten en meteen maar even getankt. Dieselprijs per liter 86 eurocent. We reden België in en na 10 km werd het verkeer massaal via een parkeerterrein geleid, controle dus. Maar de papieren van de Nederlandse ambassadeur in België (via Buitenlandse zaken) deden wonderen. Het was niet druk maar relatief veel vrachtverkeer op de Belgische wegen. Met een schuin oog keken we bij Remouchamps naar links naar de Redoute die Hans en ik in ons fietsverleden een paar keer beklommen hebben. Ik zou er vandaag niet aan moeten denken. Vijf weken niet fietsen is voor fietsers een ramp. We naderden Luik en reden via de rondweg om de stad heen.
 |
De grens met ons vaderland passeerden we zonder problemen, geen controle te zien. Pauze op de parking bij Eysden en vervolgens rustig doorgereden via de A73 naar Haps waar we van Hans en Lenie afscheid namen. In Malden hadden we er deze 3e reisdag 505 km op zitten.
Einde van de driedaagse reis en tevens einde van onze overwintering.
We hebben 3 dagen eigenlijk probleemloos gereden. We hebben op de terugreis 2165 km gereden en 167 liter diesel gebruikt. Omgerekend hebben we bijna 1 op 13 gereden dat voor een 3 liter motor wel gunstig is.
Foto links: pauzeplaats in Eijsden NL
We besluiten deze blog met een korte samenvatting
Onze trouwe volgers (toch 66 in aantal) hebben veelvuldig gereageerd. Dat gaf mij de moed om er mee door te gaan, wat soms lastig was zeker toen onze fietsvrienden en mijn familie arriveerden. Gemakkelijker werd het toen de coronamaatregelen werden ingevoerd. Als je niet van huis mag, kun je zo’n blog wel bijhouden.
Het is wel een overwintering geweest die we niet verwacht hadden en die we ook nooit meer zullen vergeten. Zo hebben we ons een keer buiten gesloten, waarna een vakman tegen veel geld het slot van de voordeur wel wilde openen. We hebben een aantal uren in de rook gezeten omdat een Spanjaard vlakbij te dicht bij zijn heg stond te barbecueën, resultaat heg in de fik en brandweer erbij. We hebben tweemaal geen water gehad (eenmaal een halve dag en eenmaal een hele dag. We hebben ook tweemaal geen stroom gehad (eenmaal een paar uur en eenmaal een halve dag en een nacht). We hebben tweemaal een autoprobleem gehad. De eerste betrof een afgebroken ruitenwisser op de heenreis, die we bij de Mercedes-dealer in Cartagena hebben laten herstellen. De 2e was wat langduriger en wel de achterportieren van de laadruimte kregen we niet meer open. Dit heeft wel een week of 3 geduurd, maar het werd hersteld door een Nederlandse garagehouder in Ramonete. Ook hebben we enkele malen gedoe gehad met onze niet-sporende buurvrouw. Het ging eerst over de campers die verkeerd voor de deur stonden en vervolgens wat wij in de coronaperiode allemaal verkeerd deden. Voor dat eerste hadden we zelfs de lokale politie op de stoep, die netjes bemiddelde. De campers mochten gewoon blijven maar iets anders gestationeerd. Bovendien hebben we na 3 dagen aanhoudende regen een lekkage gehad die de woonkamer bijna blank zette. De meest aansprekende momenten hadden echter we met de ziekte van Marianne, die een week te bed heeft gelegen met een galaanval en ernstige diarree. En tot slot de hele coronaperiode waar we van 14 maart tot 18 april eigenlijk alleen maar binnen mochten zitten en onszelf hebben moeten vermaken wat overigens prima gelukt is.
Maar ik sluit liever af met de goede herinneringen.
Wat te denken van de fijne fietstochten die Marianne en ik hadden voordat onze fietsvrienden arriveerden. Ook denken we met plezier terug aan de week verblijf bij Jeroen in Barcelona, waar we ook nog gefietst hebben. En ook goede herinneringen aan het bezoek van mijn broer Hans en mijn schoonzussen Cintha en Raymonde. Zoals gezegd de fietsvrienden, Rob en José en Hans en Lenie, met hen hebben we wel heel veel mooie momenten beleefd, niet alleen op de fiets maar ook met hun culinaire kunsten en uiteraard bij ons stamrestaurant LaProa. Speciaal woord van dank voor Hans en Lenie die na de start van de coronamaatregelen bij ons zijn gebleven en ons voortdurend gesteund hebben, zeker in de ziekteweek van Marianne. Ook de terugreis is (los van het slapen) zeer plezierig verlopen.
Het meest positieve is wel het herstel van Marianne. Iedereen leefde gelukkig mee en zeker het thuisfront waarvoor zelfs een speciale Vroemen-app gemaakt werd.
Ik kan mij voorstellen dat u zich afvraagt of wel volgend jaar weer teruggaan. Wat Eva en Louis betreft zijn we weer van harte welkom en is het huis bij voorbaat al weer gereserveerd. Of we ook daadwerkelijk gaan, zal de tijd leren.
Tot slot een dankwoord aan alle volgers van wie er velen heel spontaan reageerden op de blog. Dank hiervoor.