Constant Theunissen

Zondag 19 januari 2020
We hebben het ons veroorloofd: uitgeslapen.
Het was droog weer op deze ochtend, maar de voorspellingen waren ronduit slecht.

We zijn naar de markt gegaan in Puerto de Mazarrón, groenten gekocht en we zijn een paar bekenden tegengekomen, altijd weer gezellig. We hebben kip meegenomen voor de lunch.
Thuis gekomen scheen de zon, er was wel veel wind maar niet in ons favoriete hoekje.
Het weer begon te betrekken en dan koelt het af, dus maar binnen geluncht. Een warme lunch met kip, patatjes, en sla en een lekker glaasje witte wijn. s’ Middags klaarde het weer op en konden we nog even van de zon genieten. Ondertussen heb ik op TV naar de veldrit zitten kijken, dit keer zonder Mathieu van der Poel. Maar dan de avond, de voorspelling was uitgekomen, het begon van 3 dagen shit weer: regen en harde wind, maar da’s buiten. Rummikub is binnen.

 

 

Maandag 20 januari 2020
Regen in de ochtend. En trouwens ook regen in de middag en regen in de avond. Dat kwam mooi uit, want we zouden een poetsochtend houden. Dat gebeurde ook. ’s Middags de laatste hand gelegd aan de blog van week 1. Foto’s erbij gezocht en openbaar gemaakt, natuurlijk na een controlerende blik van Marianne. ’s Avonds nog een aflevering van de Crown gekeken en toen weer aan het Rummikubben. Dit zal overigens wel een van de kortste dagbeschrijvingen worden. Regen is immers niet interessant.

Dinsdag 21 januari 2020
Omdat het regende (jawel, alweer!) was er behalve de boodschappen niets dat verblijf buitenshuis noodzakelijk maakte, dus uitgeslapen. Na het ontbijt nog even voorbereiden want om 10.45 uur zouden we met twee collega’s van de seniorenvereniging telefonisch overleggen. Ik mag ook nog steeds iets betekenen voor de Seniorenvereniging Politie Gelderland-Zuid. Deze club telt ruim 300 leden. We zijn een activiteitencommissie opgestart en dat gaan we vorm geven. WhatsApp met Video is een prima communicatiemiddel. Om klokslag 10.45 uur “plieng”: de seniorenmaten Henk en Ed. Uiteraard iets verteld over het tijdelijke shitweer hier, daarna ter zake. Goede afspraken gemaakt over wie doet wat en waar liggen de prioriteiten. Hoezo vakantie? Maar toch, werken voor deze club is een fijne bezigheid.

Na een heerlijke lunch, boodschappen gedaan bij de Consum in Puerto. Daarna de gemaakte afspraken voor de seniorenvereniging uitgewerkt en rondgestuurd. Met e-mail ben je toch dichtbij. 
Rummikub – ik leed een smadelijke nederlaag: 5-1 voor Marianne; sportief opnemen en lachen, zij het als een boer die last van zijn gebit heeft.

 

Woensdag 22 januari 2020
Droog weer en rond 11.00 uur een zonnetje.
Om 11.30 uur dartbord opgehangen (revanche voor de rummikub. Achter het dartbord (foto) nog voor de veiligheid een kunststof plaat bevestigd. Voor de zekerheid doen we het rolluik dicht ter bescherming van de ruit in het zijraam van de logeerkamer. Dit keer was dit vergeten, het is enkel en dun glas. Marianne heeft het toch maar dicht gedaan en meteen erna gooide ze een pijl tegen het rolluik. Positief: voorzienigheid bij Marianne om het tijdig rolluik te dichten; maar eerlijk is eerlijk, het is al moeilijk om buiten het bord te gooien en nog moeilijker om buiten de plaat te gooien?? Nou ja, we hebben vakantie. Uitslag Constant 2 – Marianne 1.
’s Middags weer traditioneel de Linedance in Isla Plana. Was weer keigezellig.
Sommige dingen moeten bij het overwinteren ook gebeuren, zoals strijken.Marianne is daar beter in als ik.
 

Na de avondmaaltijd hebben we American Train gespeeld, een veredelde vorm van Domino maar niet gemakkelijk. We speelden 5 potjes, ik verloor met 4-1.  Er zijn ergere dingen.

Donderdag 23 januari
Het was een rustige ochtend. Goed weer. Dat wordt dus fietsen vanmiddag. De beide Garmins gevuld met een mooie route naar Camposol en La Pinilla. Om 13.00 uur werden de fietsen geprepareerd en vertrokken we voor een rondje van 51 km.
Via Mazarrón fietsten we via de ventwegen langs de RM3 (dat is de snelweg van Alhama naar Mazarrón) naar Camposol. Door de vele regenval van de afgelopen week waren de vele rambla’s vol regenwater gelopen. Een aantal stromen dan over de ventwegen. Nou dan weet je het wel. Via een prachtige slingerende en steeds klimmende en dalende weg reden we naar La Pinilla waar we via de andere kant de Sierra Algarrobo inreden, toch stevig klimmen. Bij terugkomst hadden we inderdaad 51 km op de teller met 620 hoogtemeters. Uitpuffen in de zonnige voortuin is altijd heerlijk. De bakplaat verleende die avond weer goede diensten met zalm, groenten en gebakken piepertjes. En ’s avonds Rummikubben: ik ben de achterstand aan het inlopen.

Foto's vlnr: de Sierra Algarrobo, een amandelboom in de vroege bloei en Marianne in de afdaling

Vrijdag 24 januari 2020
Rustige ochtend met klusjes.

Om 13.30 uur ben ik op de ATB gestapt voor een ritje alleen. Via leuke onverharde weggetjes langs camping las Torres gereden naar Isla Plana. Daar ben ik de rambla del Canar ingereden, startend op 40 meter hoogte, rijden naar 340 meter hoogte. Een rambla is een door de natuur gevormde waterloop vanuit de berg of bergen, wanneer er eens veel regenval is geweest. Dat was vorige week het geval. De restanten waren er nog. Ik moest veel via waterbeekjes en laag liggende rotsblokken manoeuvreren om een beetje droog te blijven. Dit deel is 8 km lang en loopt natuurlijk alleen maar omhoog. Pittige rit moet ik zeggen. Ik werd halverwege langzaam voorbij gereden door twee mountainbikers, die beiden op een e-mountainbike reden. Van mij mochten ze. De rambla eindigt zoals gezegd op 340 meter bij een steil omhoog lopend asfaltweggetje van ongeveer 1 km, dat varieert tussen de 12 en de 18 %. Via Taillante en de achterzijde van de Cuesta weer terug op huis gegaan, in totaal 33 km maar wel met 620 hoogtemeters.


Marianne had een mega pastamaaltijd gemaakt, dan vergeet je de rambla en de klimmen snel. Een vino tinto erbij verhoogt de feestvreugde. Vanavond maar eens de samenvatting van NEC zien (tegen Jong Ajax). Morgen een ritje op de racefiets met Marianne en daarna bus inpakken voor ons vertrek naar Barcelona op zondag.

Zaterdag 25 januari 2020
Dat fietsen was een goed plan, maar dan moet het zelfs voor Spanje acceptabel weer zijn en dat was het nou net niet. Het was guur met af en toe motregen. Eerlijk is eerlijk, ook overwinteraars hebben zo hun momenten van zwakte. Dat betekent dat we deze dag wel echt de tijd hadden om de koffers te pakken en de bus  te laden. Zo konden we ons opmaken voor een kleine weekje Barcelona waar we gast waren bij Jeroen, de zoon van Marianne die in een appartement woont in het zuiden van de stad, in de wijk El Born. Wij waren er klaar voor.

De blog van Barcelona zal wel iets langer worden maar hij komt binnenkort.