Zondag 23 februari 2020
’s Ochtends begonnen met een ATB-rit. Je kunt de week slechter beginnen. Het weer was prima en Marianne zou zich ook prima vermaken. Ik vertrok om 10 uur op onverharde paden naar de Torres. Achter camping de Torres ligt een rambla, veel stenen, keien en vals plat omhoog. Ik was er in geen jaren geweest. Na 3 km eindigt de brede rambla en verandert in een steil klimmetje. Er zouden er nog enkele volgen, die ik me nog wist te herinneren. Na een afdaling kwam ik op de grote weg uit en ik ging links de Cuesta op, asfalt en nog 4 kilometer klimmen (350 meter hoogte). Bovenaan rechtsaf een pad op naar 420 m met een venijnig klimmetje en via Cuesta rambla afgedaald naar El Alamillo. De afstand was maar 25 km maar wel met 589 hoogtemeters. De middag gebruikt om te zonnen en te lezen.
 |
 |
 |
Foto's boven - Panorama uitzicht Cuesta 410 meter, onder Sierra de los Morales en uitzicht op Fuente Alamo
Maandag 24 februari 2020
Ochtend poetsen en boodschappen. Middag in de zon wachten op de gasten.
Om 15.30 uur arriveren de twee campers. Hartelijk weerzien volgt. We hebben op de aankomst een drankje genuttigd en vervolgens zijn Rob en Hans, met aanwijzingen van hun meisjes (José en Lenie) aan de gang gegaan om de 2 campers goed neer te zetten, op de brede parkeerstrook tegenover ons huis. De campers werden waterpas gezet en de elektriciteitskabel over de weg gelegd door onze tuin naar een passend stopcontact. Met bouwtape hebben we de kabel op het asfalt vastgezet en uiteraard op het trottoir. Wij vonden dat het er strak uitzag en veilig voor het verkeer.
Aan mij de eer om de avondmaaltijd te bereiden op de bakplaat. Zalm en een kipfileetje kwamen op tafel, samen met gebakken piepers en roerbakgroenten. Niet om de lezers jaloers te maken maar we hebben de maaltijd buiten op het terras genuttigd. Vele handen maken licht werk. Met z’n zessen is de boel ook zo aan kant.
‘s Avonds hebben we gezellig bijgepraat en de volgende dag besproken.
Foto's boven: camper van Hans, camper van Rob en de avondmaaltijd op het terras
Dinsdag 25 februari 2020
Er moesten eerst boodschappen gedaan worden. Hans zou vandaag koken, dus er werd een indrukwekkend lijstje gemaakt. Maar voor we op weg gingen, kwam Lenie terug van de poort met de mededeling dat de buurvrouw die twee campers niks vond en de elektrische kabel over de weg kon al helemaal niet. De politie was er al een keer langs gereden (volgens de buurvrouw). Notabene 14 dagen geleden heb ik met haar partner overlegd over die campers en gevraagd wat hij ervan vond. Hij vond het prima. Nu begint zijn partner te zeuren en dat tegen Lenie, die nergens van weet. Ik gaf aan (na een paar keer slikken vanwege irritatie) dat ik het wel geloofde en we wachten wel af.
Onze buren zijn een Engelsman, die een Française als partner heeft. De Française is een terrible zeurmens, die met een aantal buurtgenoten overhoop ligt en bovendien ook met haar partner vaak hard ruziënd van zich laat horen.
We hebben boodschappen gedaan en uitgeladen en vervolgens stopt er een auto en een politieman (lokale politie) stapt uit. Het was overigens een bijzonder aardige man, die aangaf dat iemand uit de buurt geklaagd had, hij zei niet wie, maar dat liet zich wel raden. Hij gaf aan dat de kabel op de weg, hoe goed ook vastgeplakt, eigenlijk teveel risico’s gaf. Hij had geen probleem met de campers. Hij adviseerde om ze beide langs het trottoir aan de kant van ons huis te parkeren en dan konden we de kabel wel over de stoep leggen en vastplakken. Zo gezegd, zo gedaan. Een camper aan de zijkant van ons huis en één aan de voorkant en de kabel netjes afgewerkt. Iemand zag door de heg de buurvrouw aan haar partner wijzen naar de achterkant van de camper van Hans, die kennelijk het uitzicht belemmerde. De man reageerde niet. Wij dachten: ”Je bekijkt het maar!” Ondertussen kwam Louis (die samen met Eva ons huis beheert) even buurten en ik vertelde het gedoe van de buurvrouw. Louis bevestigde dat dit zeurmens altijd wat te nuilen had. Hij zei het dan op z’n Frans, maar het kwam op hetzelfde neer. Het zal nu wel afgelopen zijn met dat nuilen, dachten wij, positief als we zijn.
’s Middags hebben we met ons zessen een korte fietstocht gemaakt van 37 km naar Mazarrón, Leiva en binnendoor naar Bolnuevo met prachtig weer, 25 graden, net zomer. Iedereen tevreden en met een beetje mazzel, maken we morgenvroeg nog een rondje.
Hans maakte een supermaaltijd met zeeduivel, sla en aardappelblokjes, geweldig. Morgen is Rob aan de beurt. Het wordt dan paella met kip en vis. Ik ben benieuwd.
Overigens zagen we onder het eten, een politiewagen van de lokale voorbijrijden. Er werd gestopt, een politieman stapte uit, keek even van de ene en naar de andere camper, stapte weer in en reed verder. Voor mij was dat geruststellend, kennelijk was alles oké.
’s Avonds gezellig bij gekletst, journaal gekeken en onze social media bijgewerkt (en ik de blog).
Foto's boven: haven Puerto de Mazarrón (koffie) - Rob en Jose, Marianne en Constant, Lenie, Hans en Marianne
Woensdag 26-2-2020
We gaan vandaag een 2e rondje fietsen.
Maar voordat het zover is, krijgen we eerst nog even de buurman aan de voordeur. Hij had een dringend verzoek. Hij wilde dat de camper die bij ons voor de deur stond (die van Hans), iets verder van huis weg zou staan. Zijn vrouw was overstuur omdat de camper een deel van het uitzicht op zee wegnam. Alhoewel het stoom uit m’n oren kwam en helemaal toen ik zag dat het om minder dan een meter ging, heb ik aangegeven dat ik zou overleggen met de eigenaar van de camper. Hans was kort van stof: ”Ik zet hem wel naar voren en dan zijn we van het gezeik af”. En zo ging het. De buurman was wel zo fatsoenlijk om nadat de camper verplaatst was, ons nog even te bedanken. Is de man ook weer tevreden. In gedachten heb ik hem sterkte gewenst met zijn partner. Je zult er maar zo een hebben.
Om 11.00 uur vertrokken we met ons zessen met de fiets voor een rondje Citroenenweg, een prachtige rit met super weer (blote armen en blote benenweer). Langs de Citroenenweg stonden de meeste sinaasappelbomen en alle citroenenbomen nog vol met vruchten. Prachtig! Een klimmetje van 2 km naar 280 m was voor niemand een probleem. Koffie hadden we in Leiva. Daar kwamen in gesprek met twee (fietsende) Spanjaarden, die ook pauze hadden en bier dronken. Een van hen zei tegen ons dat koffie niet goed was. We moesten bier drinken als medicijn. Dat deden we maar niet. Toen we de koffie op hadden kwam een van hen nog een paar borreltjes brengen. Nou ja, die Spanjaarden toch. We zijn met de afdaling nog een klein stukje met hen op gefietst. Ze reden op een ATB maar wel elektrisch ondersteund. Rond 14.00 uur waren we weer thuis, na 47 km en 487 hoogtemeters. Iedereen prima gereden.
Ik ben die middag nog naar de linedance geweest in Isla Plana.
In eendrachtige samenwerking hebben Rob en Hans een paella maaltijd voorbereid met vis en kippenpootjes, een fantastische maaltijd.
De avond was zeer gezellig, we hebben plannen gemaakt voor de komende dagen.
Foto's boven 1e rij: op de fiets Hans en Lenie, Rob en José en Marianne
Foto's boven 2e rij: overleg over het tempo, wachten op de Citroenenweg en koffie in Leiva
Donderdag 27 februari 2020
Rustdag. Nou, dat was ook zo.
’s Morgens boodschappen gedaan met Rob en Hans. Eerst naar Mazarrón gereden naar een fotowinkel. Het klepje van Rob’s camera was afgebroken en daardoor bleef het sd-kaartje niet meer op zijn plek zitten. Helaas kon de fotograaf hem niet helpen. Voor Hans gingen we naar een computerzaak om een oplaadkabeltje te kopen, maar de man had die niet. Inmiddels heeft Hans geregeld dat het kabeltje wordt opgestuurd. Boodschappen gedaan bij de Lidl, voor 2 dagen. Na drie avonden uitgebreid gegeten te hebben werd het tijd om de restjes op te maken. We moesten daarvoor nog wel wat dingen halen.
Hans, Lenie en José zijn ’s middags nog een wandeling wezen maken en om 16.00 uur stond iedereen klaar voor de eerste dartwedstrijd in El Alamillo. Ik mocht de eerste winnaar zijn. We zullen zien wat de volgende wedstrijden gaan opleveren. Er zit wel talent bij de gasten, dus ik ben benieuwd. Bij de avondmaaltijd, die we in de ondergaande zon (1 uur later dan in Nederland), op het terras genoten, hebben we nog met elkaar gesproken over de begrafenis, vandaag, van een clublid van de Pedaleurs, die vorige week plotseling overleed. We hebben er in woord en gedachten bij stilgestaan. We waren met ons zessen, maar wel zijn er 5 mensen lid van de Pedaleurs. Morgen gaan we de derde rit maken.
Vrijdag 28 februari 2020
Rustige start van opnieuw een zonnige dag maar wel een met wat nevel. We besloten om iets later te vertrekken, 10.30 uur werd het dus. Ik had een route voorbereid, via Mazarrón, richting Leiva. Heerlijke temperatuur en zo reden we met ons zessen in een rustig tempo langs Mazarrón richting Leiva naar Calnegre. Vandaaruit afdalen naar de zee. In Puntas hadden we koffie bedacht in een horecagelegenheid op het strand. En zo deden we dat ook. Het strand was verhard en daar stonden een fiks aantal tafels en stoelen. We streken neer aan een tafel voor 6. Koffie in verschillende variaties en voor allen een tostado tomato. Dat is een langwerpige geroosterde tosti waar tomatenpulp op zit en waar je nog een kwak olijfolie op gooit, heerlijk en het ligt niet zwaar op de maag, belangrijk voor fietsers die nog moeten klimmen en dat alles tezamen voor 6 personen 2x koffie en tostado, slechts 22 euro, waar hebben we het over. We reden na de koffie langs het strand naar het eerste klimmetje en het kassengebied bij Cañada de Gallego. Vandaaruit was het rustig 4 km klimmen naar de tunnel langs de AP7, waar we doorheen moesten (250 meter en verlicht). We reden nog even naar Bolnuevo, bekend om z’n sardienenfeest in december en z’n Gredas aan het strand (Gredas zijn zandsculpturen door erosie gevormd). We reden na de fotosessie bij de Gredas terug naar huis, eerst dat kl… klimmetje op, maar iedereen deed dat. Resultaat: 60 km precies en 600 hoogtemeters.
 |
 |
Foto's boven bovenste rij: koffie met tostado tomato op het strand van Puntas Calnegre
Foto's onderste rij: drie plaatjes van de koppels bij de Gredas in Bolnuevo.
Een heerlijke maaltijd en dan rustig uitbuiken en lezen en voorbereiden voor morgen. De mannen gaan dan met het busje met 3 fietsen naar Totana om de Sierra Espuña te beklimmen, 1200 meter hoog en 14 kilometers lang. We berichten er morgen over. De dames worden morgenvroeg door mij met het busje eerst naar Cartagena gebracht voor een dagje shoppen en de stad bezichtigen.
Zaterdag 29 februari 2020
Vandaag waren er dus twee activiteiten. De dames wilden een dag Cartagena bekijken, lunchen en uiteraard shoppen. Afgesproken dat ik ze zou brengen met mijn busje en dan stappen ze op een bepaalde tijd in Cartagena op de bus naar El Alamillo. De mannen zouden (als Constant terug was uit Cartagena), de bus laden met de fietsen en dan naar Totana rijden. We reden voor Cartagena om 08.45 weg en nadat ik de dames afgezet had aan de haven zou ik meteen terugrijden. Ik was om 10.30 in Cartagena en om 11.00 uur weer terug. We reden om 11.15 uur naar Totana. Constant wist nog waar dat was. Om 11.45 uur we parkeerden we de bus bij het sportcentrum. Die locatie was gekozen omdat je dicht bij het afwateringkanaal zit, dat aan de zuidkant van de Espuña ligt en dat is er om water vanaf Alhama naar Lorca te transporteren. De weg langs het kanaal is 10 km naar Alhama en daarmee kun je vlak, je spieren wat opwarmen. Om 12.00 uur fietsten we weg. Bij Alhama begint de klim naar de Espuña, die 14 km lang is en die je vanaf 350 meter hoogte naar 1200 meter voert. Een pittige klim die we in iets meer dan anderhalf uur volbrachten. We hebben wel een paar keer stilgestaan om te overleggen en even water te drinken en wat foto’s te maken. De klim is fantastisch maar soms is het stijgingspercentage 12 % en eenmaal zelfs 13 %. Boven genoten we van het uitzicht en het was ook fris geworden, maar dat mag ook wel op 1200 m. We fietsten na de afdaling, achter Aledo langs en kwamen bij het klooster van St. Eulalia op de grote weg uit en konden afdalen naar Totana en daarna de weg op waar we de Vito geparkeerd hadden, terug naar de auto, moe maar voldaan. De fietsronde Sierra Espuña was voor ons 44 km met 961 hoogtemeters.
 |
 |
Foto's: op 1200 meter hoogte op de Sierra Espuña
We waren om 15.00 uur weer terug in El Alamillo. De dames hadden ondertussen laten weten dat ze in Cartagena op de bus wachtten. Rond 16.00 uur wandelden de dames weer binnen, een pittige dag met veel wandelkilometers. Shoppen en mooie dingen bekijken kan ook samen gaan. Ze hadden geluncht in Cartagena en een leuke dag gehad.
Nog even iets bijzonders. Vandaag schrijven we zaterdag 29 februari en die datum is maar 1 maal in de 4 jaar, schrikkeldag dus. Het toeval wil dat een gezamenlijke vriend vandaag jarig is. Om 18.00 uur hebben met WhatsApp Pieter de Haan gefeliciteerd. Met zijn zessen zingen voor de tablet levert niet altijd een mooi resultaat op, maar de intentie was goed.
Om 19.45 uur zijn we naar La Proa gewandeld voor een avondmaaltijd en misschien wordt er ook nog wel gedanst. Beiden bleek het geval. Het zaaltje was goed gevuld. We hadden gereserveerd, dus plaats verzekerd. Gekozen voor een "menu del dia" ofwel menu van de dag, altijd goed en uiteraard prima wijn erbij. De band begon onder de maaltijd met opbouwen, 3 muzikanten, waarvan twee jonge knullen, Britse nationaliteit en een keyboardman, een Spanjaard. Ze hadden een gevarieerd repertoire en ze speelden gewoon goed. De muziek was wat minder dansbaar dan dat we op zaterdagavond gewend zijn, maar toch werd er wel veel gedanst. Op het eind van de avond stonden 3 koppels te dansen, dat waren wij met ons zessen. Een zeer geslaagde avond en rond middernacht wandelden we de berg weer op om het bed op te zoeken.
 |
 |
Foto's: de band van deze zaterdagavond, actie op de dansvloer
Hiermee eindigde week 7.