Zaterdag 9 maart
Start van een nieuwe week is tevens het einde van de vakantie van Inge en de Broeders-boys. Vanmorgen om 09 uur ontbijt in mijn achtertuin. Hoefde Inge niks meer schoon te maken of af te wassen. Ze had ’s morgens nog een wasje gedraaid en de laatste erin gedaan. Handdoeken gevouwen en opgeruimd. Heerlijk in het zonnetje gezeten om 09 uur was het in de achtertuin al 20 gr, net zomer, wetende dat het in Nederland “dikkeshit weer” is. Ik vind dat vervelend voor de mensen in Nederland, punt. Na het ontbijt opgeruimd, de laatste etenswaren werden nog in mijn ijskast gedropt (mijn kleinkinderen vinden ijskast maar een raar woord, want het heet een koelkast). Uitleggen helpt niet. Die kids zijn al net zo eigenwijs als hun moeder, maar ja, die heeft dat weer van haar vader, shit. Om 10.00 uur in de auto gestapt en rustig naar Alicante gereden. De koffer ingeleverd bij de balie van EasyJet. Daarna nog even gezamenlijk wat gedronken en gegeten en toen was het afscheid nemen een feit. Keileuke week geweest. Nog even een statiefoto genomen voordat ze door de controle gingen. Dan is het weer alleen terugrijden, maar ja, volgende week zondag rijden we weer met z’n tweeën terug naar El Alamillo. Ik kijk er naar vooruit.
Foto's - vlnr -ontbijt in de tuin en afscheid op de luchthaven El Altet in Alicante
Thuis gekomen heb ik eerst maar boodschappen gedaan, deze thuis uitgeladen en vervolgens naar Marc gegaan, de eigenaar van het huis. De familie had het huis keurig netjes achtergelaten, compliment van Marc aan Inge. Ook weer afgehandeld. Marc gaf mij aan dat ik altijd contact kan opnemen ingeval iemand dit huis wil huren. Hij verhuurt graag aan ons. Fijn om te horen. Vervolgens begonnen om de garage van het vorige huis (schuin tegenover mijn huidige huis) leeg te maken. Mijn fietsen en andere spullen staan er nog en aanvankelijk had Eva bedacht dat ik dit erin kon laten maar de eigenaar met wie ze contact had opgenomen, had andere ideeën. Nou, dat respecteren we dan maar. Alles overgebracht naar het nieuwe adres. Ik heb ruimte gemaakt in het kleine schuurtje met de wasmachine en de gasgeiser. De racefiets en de gewone fiets passen er net in. Ik had gelukkig een grote fietsen-overtrek bij me waar ik de ATB (die van mij en straks die van Marianne) op slot onder kan zetten. Voor de andere spullen op het zonneterras een schuilplek gemaakt onder een stuk plastic.
’s Avonds een lichte maaltijd gebruikt na het eetgeweld van gisterenavond in de wok in Puerto de Mazarrón. Een beetje vasten kan geen kwaad. Ondanks het feit dat dit huis een vaatwasser heeft, doe ik als ik alleen ben, gewoon ouderwets afwassen. ’s Avonds maar weer de blog bijgewerkt en straks even naar het eredivisie voetbal kijken (NEC heeft gisteravond in 1e divisie al gewonnen). Morgen uitslapen en dan wil ik rond 11.00 uur op de racefiets stappen voor een ritje, maandag weer op de ATB.
Zondag 10 maart
Eerste verrassing op deze prachtig zonovergoten zondagochtend. Het ondergrondse irrigatiesysteem in de tuin lekte bij het muurtje in de voortuin. Zoals hier in de omgeving gebruikelijk is loopt het water in slangen onder grond naar de perken. Het water komt dan binnen en vertakt zich in de hoofdleiding naar het huis en de leiding van de irrigatie. Die laatste begint met 3 filters (geen idee waarom dat is). Kennelijk zit een van de filters verstopt want het water, dat er gisterenmiddag ook al uitdruppelde , is nu een straal geworden.
Ik heb de hoofdkraan maar dichtgedraaid. Eerst ontbijten en dan op de fiets. Ik heb in de tuin ontbeten, het was al 20 graden. Omgekleed, racefiets voor de dag gehaald, want op zondagmorgen moet er bij de Pedaleurs gefietst worden. Dat gebeurde in Nederland niet, alleen bij de diehards, maar de doorsnee Pedaleur gaat bij regen niet fietsen. Hier is het anders, fantastisch fietsweer. Ik besloot een korte maar heftige ronde te doen met twee beklimmingen over de Cedacero en de Cuesta. Fijn rijden in de zon, al blijft die Cedacero met max. 16 % stijging, toch een lastige puist (zie 1e foto). Afgelopen zomer was de beklimming van de Cedacero te zien in een etappe van de Vuelta, rechtstreeks op TV. Er zit één afdaling in maar gelukkig valt het laatste deel van de klim mee (zie 2e foto). De Cuesta valt daarentegen wel mee. Toch nog 38 km gereden en 751 hoogtemeters. Bij thuiskomst stapten Eva en Louis net in de auto. Hen even aangesproken op het lek in de waterleiding. Zij zijn meegelopen en constateerden inderdaad een verstopte filter. Afspraak gemaakt dat ik waterleiding afsluit en alleen even openzet indien nodig. Oké, we zijn weer flexibel. Eva gaat de eigenaar (een Duitser) bellen en hem vragen zijn klusjesman hier in El Alamillo er naar te laten kijken. We wachten af. Inderdaad de kraan opgezet en even gedoucht. Daarna brood gegeten en mezelf in de tuin in de luie stoel geposteerd, fantastisch weer, 23 gr, geen wind in de tuin, wat wil een mens nog meer. Vanaf nu ga ik me voorbereiden op de komst van Marianne, het huis in orde maken. Ik maak wat korte aanwijzingen voor de wasmachine en de vaatwasser wat dat is allemaal in het Spaans en de aanduiding op de machines zijn nauwelijks te lezen. Maar we blijven lachen.
 |
 |
foto's - vlnr - Cedacero de klim vanaf Isla Plana en andere kant na de 1e top afdalen en weer klimmen
Maandag 11 maart
Op tijd eruit, want mogelijk komt de klusjesman de waterleiding in de tuin repareren.
Voor dat het zover was ging om 07.30 uur de voordeurbel. Ik had al zo’n vermoeden dat het de klusjesman was, dus in de pyjama naar de voordeur. En jawel hoor, hij had niet veel tijd nodig om te constateren dat een van de bussen met filters voor de irrigatie defect was. Een nieuwe bus had hij niet bij zich, maar hij was zo terug. Gaf mij de gelegenheid om rustig aan te kleden. In de tussentijd ben ik op onderzoek gegaan in mijn nieuwe onderkomen om te kijken wat er nu in huis is en wat niet. Daar ontdekte ik weer nieuwe dingen. De klusjesman was er weer en verving de lekke bus, stopte er een nieuwe filter in en het leed was geleden. Einde lekkage. Ook weer opgelost. Ontbeten en langzaam heb ik mij gereed gemaakt voor een nieuwe mountainbiketocht.
Foto: van de drie filters was de linker lek. De filters worden gebruikt voor waterzuivering.
 |
Ik was om 09.50 uur op de Torres en we besloten om met 4 mensen over de Kustweg heen en weer naar Cañada te rijden. Het was super weer, nauwelijks wind (dat zou later in de rit wel veranderen) en met een prima temperatuur. Heerlijk tocht gehad, onderweg gestopt voor een foto en op de terugweg in Bolnuevo een koffiestop gedaan. Ik wist nog wel een goed adres en dat viel in goede aarde. Terug naar El Alamillo. Intussen was de wind stevig opgestoken en we hadden moeite om bij elkaar te blijven, de gemotoriseerden en de niet-gemotoriseerden. We kwamen nog in een soort zandstorm terecht, waarin het goed was dat we een bril ophadden. De lucht werd bruinkleurig. Uiteindelijk veilig thuisgekomen nadat ik eerst bij de Repsol met hoge druk mijn atb had schoongespoten. Dat had ik al een aantal weken niet meer gedaan.
Foto: op de kustweg met Bert, Wim en Hans
Rustig gedoucht en een middaghap gegeten. Daarna wat klussen gedaan. De ketting van de atb gesmeerd en de andere draaiende delen, weer klaar voor de volgende rit. Boodschappen gedaan en even in de namiddagzon gezeten. Het biertje smaakte goed.
Het avondeten was gemakkelijk en na de afwas geskypet met het oudste bruurtje Hans en schoonzus Cintha en nadien met Marianne geAppt. De avond werd besteed met de blog en week 8 moest erop. Aan het werk dus.
Dinsdag 12 maart
Superrustige dag vandaag. Een paar klussen staan op het programma en verder hoeft niets. Ik begon de ochtend om de sleutels van mijn eerste huis weer terug te brengen naar Eva en Louis. Ze hadden nog een kleine verrassing. Er was een berekening gemaakt dat ik nog een kleine € 20 aan elektriciteitskosten had staan van de maand februari maar die werd me kwijtgescholden omdat ik het huis zo netjes en schoon had achtergelaten. Nou, een beter compliment kun je niet hebben. Verder de handvatten van de stalen deur achter opnieuw vastgezet, het zonnescherm op de scharnierpunten ingesprayed en ik heb de planten in de tuin weer water gegeven en ik heb twee wasjes gedraaid. Vanmiddag een uurtje op het zonneterras heerlijk in de zon gelegen en overdacht dat het leven hier in Spanje zo slecht nog niet is.
Verdere uitwerking van de klussen lijkt me niet interessant. Ik had nog tijd genoeg van vandaag weer week 8 openbaar te maken, ook plezierig. Bovendien had ik Hans en Lenie beloofd om het programma van Hans en Lenie wat bij te werken, als een soort naslagwerk. Alle foto’s van hun 14 dagen hier stuur ik met WeTransfer naar hen op.
Woensdag 13 maart
Op het programma staat fietsen met de Madriles groep. Uitstekend weer, ontbijt in de achtertuin bij 21 graden. Omgekleed en op tijd op de racefiets naar Las Madriles in Isla Plana. Uiteindelijk stond daar een groep van 15 Britten, mannen en vrouwen, die zich gelukkig opsplitsten in twee groepen. De 1e groep vertrok met 8 mensen naar la Majada. Op de heenweg zitten er een aantal klimmetjes in, waarvan een steile. Daar moest ik een gat laten vallen. Er werd gewacht. La Majada is een centrumdorp van sinaasappels en citroenen. De weg wordt aan alle kanten omgeven door boomgaarden. In het dorp staat maar één kroeg, herkenbaar door een motor die voor de deur in de boom hangt. Op de binnenplaats bestelden we koffie en bijna alle Britten een tostado tomato met kruiden en veel olijfolie. Die Britten zijn daar altijd voor te porren, alsof ze dan harder gaan fietsen. Ik doe daar meestal niet aan mee. Ondertussen kwamen er nog 3 mensen van de Torres op een elektrische ATB binnen, o.a. met de schoonzoon van Herbert. Voordat iedereen afgerekend had, gaf ik aan Roger en Alan aan dat ik alvast vooruit ging. Ik had in het eerste deel een paar keer een gat laten vallen. Maar ook zonder tostado komt je goed vooruit. De weg vervolgend rij je tussen de boomgaarden naar de oude verbindingsweg tussen Mazarrón en Totana (waar Louis Leon Sanchez, de voormalige Raborenner woont). Ik ging als een speer over deze heuvelachtige weg en moest op de afgesproken splitsing wel even wachten. Tijd genoeg om foto’s te maken. Ik zag een gele plant, deels in de knop, zo midden in de ruwe berm. Inmiddels was de wind opgestoken en reden we tussen de druivenkwekerijen (voor consumptie) met de wind in de poepert vals plat omlaag. Dat had ik 14 dagen daarvoor op deze weg ook gedaan met Hans Steeman maar dan op de ATB en met de wind tegen. Nu op de racefiets en rugwind. Kop over kop (opnieuw) met snelheden van boven de 50. Na Mazarrón werd er ook hard gereden. In El Alamillo afscheid genomen. De anderen moesten nog door naar Isla Plana. Had ik een keer mazzel.
Foto’s La Majada-rit: bovenste rij - vlnr - onze weggroep van Los Madriles, een 2e groep van Las Torres, splitsing weg Mazarrón-Totana, waar ik op de rest wachtte.
Onderste rij - vlnr - wie dit wilde plantje kent, mag het zeggen, de andere komen successievelijk aan bij de splitsing.
Gedoucht en een boterham gegeten. Het was weer tijd voor de linedance. Dit keer met de auto, want ik moest daarna nog boodschappen doen. Ik ben wel milieubewust (Hans S, je leest het goed) maar gemak dient de mens.
Volle bak was het weer in de social club in Isla Plana. Het seizoen zit er bijna op, volgende week voor het laatst. Leuke dansen gedaan en Ann had nog een verrassing: Caballero, een linedance die ik in het najaar een aantal malen heb gedaan op de les van Cora in de Lindenholt. Met dank aan Cora, het ging voortreffelijk.
Boodschappen gedaan en maar langzaam aan de avondmaaltijd begonnen. Vanavond weer wat administratieve zaken afwerken en dan zit de dag er weer op, alweer een superdag met veel zon en een hoge temperatuur (rond 14.00 uur, 27 graden). Rond 18.00 uur meldde Inge per WhatsApp met een foto dat er voor de 4e keer hagel was gevallen. Met een vette smile heb ik geantwoord dat we hier voor de 35e dag achter elkaar een volledige zonnige dag hebben gehad. Ik gun niemand regen en hagel, maar een binnenpretje kon ik niet onderdrukken.
Donderdag 14 maart
Een vrije dag maar met een afspraak voor koffie. Rond 11.00 uur met de fiets naar de Torres voor een bakje koffie bij Hans en Jeanne, die dinsdag vertrekken. Dat blijkt bij aankomst eigenlijk al komende zaterdag te zijn. Hans was met Wim S bezig om de voortent op te vouwen en netjes in hoezen te steken. Ze vertrekken zaterdagochtend om 06 uur, da’s wel erg vroeg om uit te zwaaien. Ze rijden dan in een paar etappes naar Nederland terug. Gezellig bakje koffie gedronken en rond 12.30 uur weer op huis aan gefietst. Op een dag als deze kun je ook nog even van het zonneterras gebruik maken, als de zon volop schijnt. Ik heb me dat ook maar veroorloofd. En een keuzeprogramma voor Marianne die zondag aankomt, gemaakt. Mogelijkheden genoeg in uitstapjes maar ook in fietstochtjes. Volgende week woensdag gaan we in Cartagena de fiets ophalen, gehuurd voor 14 dagen.
Vrijdag 15 maart
De ATB-groep dunt steeds verder uit. Voor deze morgen waren er al weinig liefhebbers.Om die reden heb ik besloten om dat niet af te wachten. Ik rijd dan ook een ronde via de Cuesta naar Las Palas en langs Fuente Alamo naar Cuesta Blanco en dan via de Cedacero (omlaag) naar Isla Plana en El Alamillo. Zo stapte ik om 09.30 uur (Pedaleurstijd op vrijdag) op de fiets om te beginnen met iets waar ik altijd een hekel aan heb, meteen klimmen. Vanaf El Alamillo, meteen de Cuesta op maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze klim vanaf zeeniveau begin, 8 km lang is maar wel met een zeer rustige aanloop. Heel langzaam warmen de spieren dan wel op. Het was prachtig weer, in zomertenue dus. Hoogste punt van de Cuesta is 352 m dus niet echt om van te schrikken, maar in deze omgeving is niets vlak. Via Las Palas een smal weggetje genomen door La Manchica, een gehucht. Je rijdt dan als het ware voor Fuente Alamo langs. Via San Isidro kwam ik in La Magdalena, waar ik voor het eerst een muurschildering zag. Toch maar even gestopt voor een plaatje. Ik besloot van Cuesta Blanca naar Perin te rijden waar je onder een supersmalle maar hoge brug rijdt. De naam Puente (brug) van de Cuesta de los Roses, staat aangegeven, maar een zoekfunctie op internet geeft alleen aan dat de brug in 2009 gerestaureerd is. Het blijft een mooie brug zo hoog boven de amandelbomen. Ook daar een paar plaatjes gemaakt. Daarna heb ik mijn weg vervolgd door Perin en natuurlijk weer klimmen naar de top van de Cedacero (die ik vijf dagen eerder vanaf de andere kant omhoog was gereden). In totaal 55 km gereden met 807 hoogtemeters. Bijgaande foto laat zien dat de afdaling van de Cedacero ook mooi is.
 |
 |
Foto’s bovenste rij - vlnr - : bijna aan de top van de Cuesta, muurschildering La Magdalena, brug Perin
Onderste rij - vlnr - Brug Puente de la Cuesta de los Roses van de andere kant, Cedacera afdaling naar Isla Plana.
Die middag nog wat boodschappen gedaan en nog lekker van de zon genoten.
De avond week 9 afgewerkt en de foto’s erbij geplaatst.
En ondertussen op Fox naar de Eerste divisie gekeken en gezien hoe NEC met 5-0 won van Fc Den Bosch en nog mooie doelpunten ook nog. Vijf minuten na de wedstrijd al een Appje van Hans met een juichkreet.
Ik heb er maar een wijntje op genomen en toen naar bed, want op zaterdag moet er gepoetst worden.
Week 10 is weer voorbij en langzaam nadert het einde van mijn verblijf.